109- روزى كه خدا پيامبران را احضار و سؤال كند: دعوت شما [از جانب مردم] چگونه اجابت شد؟ گويند: آگاهى نداريم؛ كه داناى رازهاى نهان تويى، تو. 110- سخن [به ياد آر] آن گاه را كه خدا گفت: اى عيسى فرزند مريم، نعمت مرا بر خود و مادرت به يا دآر، آن زمان كه تو را توسط جبرئيل [1] نيرومند كردم؛ با مردم در گهواره فرزانگى و [به اعجاز] و در ميانسالى [به وحى] گفتى؛ و آن گاه كه تو را كتاب و تورات و انجيل آموختم؛ و زمانى كه به اذن من مجسمه پرندهاى از گل مىساختى و در آن مىدميدى كه پرندهاى [جاندار] مىشد، و نابيناى مادرزاد و بيمار مبتلا به لكههاى پوستى را به اذن من بهبود مىبخشيدى؛ و آن گاه كه مردگان را [زنده از گور] [2] خارج مىكردى؛ و آزار دودمان يعقوب را آن گاه كه نشانههاى روشن براى آنان آوردى از تو بازداشتم، و از گروهى كه انكار مىورزيدند گفتند: اين جز جادويى [3] آشكار نيست؛ 111- و [به ياد آر] آن گاه را كه به حواريون [4] الهام كردم: به من و پيامبرم ايمان آوريد؛ گفتند: ايمان آورديم و گواه باش كه تسليم [فرمان تو] [5] هستيم. 112- و [ياد آر] آن گاه كه حواريون گفتند: اى عيسى فرزند مريم، آيا پروردگار تو مىتواند براى ما خوراكى از آسمان فرو فرستد؟ [عيسى] گفت: اگر ايمان داريد از خدا پروا كنيد [و درخواست جاهلانه مكنيد]. 113- گفتند: [منظورى نداشتيم، فقط] مىخواهيم از آن غذا بخوريم و دلهاى ما [به رسالت تو] مطمئن گردد و صداقت تو را درك كنيم و بر آن گواه باشيم. [1]- به زيرنويس آيه 87 بقره (2) مراجعه فرماييد. [2]- براى توجيه افزوده، به آيه 49 آل عمران (3) توجه فرماييد. [3]- واژه «سحر» و مشتقات آن 60 بار در قرآن تكرار شده، و واژه «فتنه» و مشتقات آن نيز به همين تعداد در قرآن آمده است (از كتاب معجزات عددى قرآن، نوشته عبد الرزاق نوفل، ترجمه مصطفى حسينى طباطبايى). [4]- ياران ويژه عيسى (ع). [5]- با آيه 131 بقره (2) مقايسه فرماييد.