6- سوره انعام به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- ستايش خداى را كه آسمانها و زمين را آفريد و تاريكيها و روشنى را مقرر داشت؛ با اين همه، انكار ورزان، [غير خدا را در توان و تدبير] با پروردگار خويش برابر مىشمرند. 2- اوست كه شما را از گل آفريد، آن گاه [براى زيستن شما] سرآمدى مقرر داشت؛ و [آگاهى بر اين] سرآمد معين در اختيار اوست؛ با اين همه باز [در الوهيتش] ترديد مىورزيد! 3- خدا [ى يگانه] در آسمانها و زمين اوست؛ [و] به نهان و آشكار و دستاورد شما آگاهى دارد. 4- هيچ آيتى از آيات پروردگارشان بر آنها عرضه نمىشد، مگر اينكه از آن رويگردان بودند [1]. 5- و چون گفتار حق بر آنها عرضه شد، [آن را] دروغ شمردند؛ ولى خبرهاى [2] آنچه استهزايش مىكردند به آنان خواهد رسيد. 6- مگر مشاهده نكردند كه چه بسيار مردم روزگاران را قبل از آنان هلاك كرديم؟ [در حالى كه] امكانات و اقتدارى به آنها داده بوديم كه به شما ندادهايم و باران آسمان را پياپى بر آنان فرستاديم و نهرها پديد آورديم كه در سرزمينشان جارى بود، و آن گاه [كه طغيان و سركشى كردند] [3] به كيفر گناهانشان هلاكشان كرديم و از پى آنها نسلى ديگر پديد آورديم [4]. 7- [حتى] اگر كتابى نوشته بر كاغذ بر تو نازل مىكرديم [5] كه انكار ورزان با دستهاى خود آن را لمس كنند، باز هم مىگفتند: اين جز جادويى آشكار نيست [6]. 8- گفتهاند: چرا فرشتهاى بر او نازل نشده است [7]؟ اگر فرشتهاى نازل مىكرديم، كار به پايان مىرسيد و هيچ مهلتى نمىيافتند. [1]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 105 يوسف (12) آمده است. [2]- اين كلمه 10 بار در قرآن آمده كه دو بار آن به شكل «انبؤا» ثبت شده است: يكى در همين آيه و يك بار هم در آيه 6 شعراء (26)، و بقيه به شكل رايج ثبت شده است. در مورد عدول از قاعده املايى در كلمه «انباء» به زيرنويس سوم آيه 245 بقره (2) مراجعه فرماييد. [3]- به آيات 6 و 7 علق (96) توجه فرماييد. [4]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 45 سبأ (34) و 82 غافر (40) آمده است. [5]- اشاره به درخواست منكران است كه در آيه 93 اسراء (17) آمده است. [6]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيات 14 و 15 حجر (15) و 44 طور (52) آمده است. [7]- منظور آنان از درخواست فرشته در آيه 7 فرقان (25) روشنتر بيان شده است.