69- پرهيزكاران مسئول [سخنان] آنها نيستند؛ اما [ضروريست كه] تذكرى بدهند، بسا كه پرهيزكار شوند. 70- كسانى را كه دين خويش را بازيچه و سرگرمى گرفتهاند و زندگى دنيا فريبشان داده، به حال خود واگذار، و [لى همين قدر] با آيات قرآن به آنها يادآورى كن، تا كسى گرفتار [بازتاب] دستاورد خود نشود، كه [در جهان واپسين] هيچ كس جز خدا كارساز و شفيعى نخواهد داشت؛ و اگر [براى رهايى خويش بخواهد] با تمامى توان مجازاتش را بازخريد كند، پذيرفته نخواهد شد؛ آنها گرفتار عواقب دستاورد خود شدهاند؛ و به خاطر انكارشان آشاميدنىاى از آب داغ و عذابى دردناك دارند. 71- بگو: با آنكه از هدايت الهى برخورداريم، آيا غير خدا را كه نفع و زيانى به حال ما ندارد [به نيايش] بخوانيم [1] و به گذشته [سياه] بازگردانده شويم؟ بخوانيم [2] و به گذشته [سياه] باز گردانده شويم؟ همچون كسى كه ياران [با حسن نيت] ى دارد كه به راه درست دعوتش مىكنند و مىگويند: «به طرف ما بيا» و [لى] شياطين راهش را زده باشند و در زمين حيران مانده باشد؛ بگو: هدايت [راستين]، هدايت خداست و فرمان يافتهايم در برابر پروردگار جهانيان تسليم باشيم؛ 72- و [به يكديگر سفارش كنيم] كه: به نماز بايستيد و از خدا پروا كنيد؛ و اوست كه [براى محاسبه] به پيشگاهش احضار [3] خواهيد شد. 73- اوست كه آسمانها و زمين را به حق [و با هدف] آفريد؛ و روزى كه [براى برپايى رستاخيز] مىگويد باش، مىشود؛ كلامش حقيقت [محض] است؛ روزى كه در صدا دهنده بزرگ دميده مىشود، فرمانروايى خاص اوست؛ داناى نهان و آشكار است؛ و اوست فرزانه و آگاه. (1، 2)- به آيه 48 نساء (4) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه ترجمه «حشر» به آيه 61 قصص (28) توجه فرماييد.