91- [يهوديان] خداى را چنان كه سزاوار اوست، ارج ننهادند، چون گفتند: خدا بر هيچ بشرى هيچ پيامى نازل نكرده است؛ بگو: كتابى را كه موسى عرضه كرد و براى مردم روشنى [راه] و هدايت بود، چه كسى نازل كرده بود؟ [كه] شما آن را به صورت [پراكنده بر] ورقها درمىآوريد و [قسمتى را] آشكار و بسيارى از آن را پنهان مىسازيد؛ در حالى كه [با همان كتاب] مطالبى به شما آموزش داده شده كه نه شما مىدانستيد و نه پدران شما؛ بگو: خداست [كه همه كتب آسمانى را مىفرستد]، آن گاه بگذار آنها را تا در بيهودهگويىشان بازى كنند. 92- اين كتابى است مبارك كه كتب پيشين را تصديق مىكند آن را نازل كرديم تا [همه جهانيان] و [بخصوص] اهل مكه و ساكنان اطرافش را هشدار دهى [1]؛ و كسانى كه به آخرت باور دارند، به آن [كتاب] ايمان مىآورند و بر نماز [هاى] خود مراقبت دارند. 93- كيست ستمكارتر از آن كه دروغ به خدا نسبت دهد يا ادعا كند: به من [نيز] وحى فرستاده شده است، در حالى كه هيچ وحىاى به او نرسيده است، و يا كسى كه مدعى شود من نيز همانند آياتى كه خدا نازل كرده است، عرضه خواهم كرد [2]؛ كاش مىديدى آن گاه كه ستمگران در شدايد مرگاند و فرشتگان با دستهاى گشوده [به آنها نهيب مىزنند:] قالب تهى كنيد! امروز به سزاى گفتار ناحق خود درباره خدا و تكبر در برابر آياتش، به عذابى ذلتبار جزا داده خواهيد شد [3]. 94- و [خطاب مىرسد: اكنون] تك و تنها با همان وضعى كه در آغاز شما را آفريديم، به پيشگاه ما باز آمدهايد و هر آنچه ارزانىتان داشته بوديم، پشت سر نهاديد [4]؛ و شفيعانى را كه در [سرنوشت] خود [مؤثر و] شريك تصور مىكرديد، همراهتان نمىبينيم؛ [پيوندها] ميان شما گسسته است و آنچه [تكيهگاه خود] تصور مىكرديد، از نظرتان ناپديد شده است [5]. [1]- براى توجيه افزودهها به آيات 1 فرقان (25) و 28 سبأ (34) توجه فرماييد. لازم به ذكر است كه حتى قبل از اين دستور، پيامبر اكرم (ص) موظف به انذار خويشان نزديك بوده است؛ به آيه 214 شعراء (26) توجه فرماييد. [2]- ادعاى آنان را در آيه 31 انفال (8) و پاسخ اين ادعا در آيات 88 اسراء (17) و 34 طور (52) آمده است. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 50 انفال (8) آمده است؛ ضمناً موقعيت متقابل را در مورد نيكان در آيات 27- 30 فجر (89) ملاحظه فرماييد. [4]- مفهوم اين بخش از آيه به بيان سادهتر در آيه 95 مريم (19) آمده است. [5]- به آيات 92 و 93 شعراء (26) توجه فرماييد.