111- حتى اگر فرشتگان را بر آنها نازل مىكرديم و مردگان با آنها سخن مىگفتند و هر معجزهاى را در برابرشان حاضر مىكرديم، باز [هم] سر ايمان نداشتند [1]، مگر اينكه خدا بخواهد؛ و ليكن بيشترشان نادانى مىكنند. 112- اين گونه براى هر پيامبرى دشمنانى از ديو نهادان انس و جن [2] پديد آورديم كه با گفتار آراسته، به منظور فريب، در نهان به يكديگر پيام مىفرستند؛ و اگر پروردگار تو مىخواست [جبراً جلوگيرى مىكرد و] چنين نمىكردند، [ولى انسانها را مختار آفريد] [3] پس آنها را با دروغهايى كه مىسازند به حال خود واگذار؛ 113- تا [مورد آزمايش قرار گيرند] و دلهاى كسانى كه به آخرت [4] باور ندارند به [گفتار فريباى] آنها گرايش يابد و آن را بپسندند و هر چه مىخواهند بكنند. 114- آيا [سزاست كه] داور ديگرى جز خدا انتخاب كنم؟ و حال آنكه اوست كه اين كتاب را واضح بر شما نازل كرده است؛ و اهل كتاب مىدانند كه بحق از جانب پروردگارت نازل شده است، پس هرگز در زمره ترديد كنندگان مباش. 115- اراده پروردگار تو بر [اساس] راستى و عدالت شكل گرفته است؛ تغيير و تبديل دهندهاى بر ارادههاى [5] او وجود ندارد؛ و اوست شنوا و دانا. 116- و اگر از بيشتر مردم [اين] سرزمين اطاعت كنى، تو را از راه خدا منحرف سازند؛ آنها فقط پيرو گمانند و جز به تخمين سخن نمىگويند. 117- محققاً پروردگار تو به حال كسانى كه از راه او منحرف مىشوند، آگاهتر است و نيز به حال راه يافتگان. 118- از آنچه [به هنگام ذبح] نام خدا بر آن ياد شده است بخوريد، اگر به آياتش ايمان داريد [و بىجهت پارهاى از آنها را حرام تلقى نكنيد]. [1]- پاسخ گفتار انكار ورزان است كه در آيه 21 فرقان (25) آمده است. [2]- به زيرنويس آيه 130 انعام (همين سوره) توجه فرماييد. [3]- به آيه 3 انسان (76) توجه فرماييد. [4]- به زيرنويس آيه 101 يوسف (12) در مورد برابرى تكرار دو واژه «دنيا» و «آخرت» در قرآن، مراجعه فرماييد. [5]- همين معنى و مفهوم به بيان ديگر در آيه 62 احزاب (33) آمده است.