119- چرا از ذبحى كه نام خدا بر آن ياد شده است نمىخوريد؟ در حالى كه خدا آنچه را حرام كرده، بوضوح بيان نموده است [1] كه [آن هم] مربوط به غير موارد اضطرار شماست. بسيارى [از مردم، ديگران را] ندانسته به هواى نفس خويش گمراه مىسازند؛ [آنها متجاوز به حقوق مردمند و] بىگمان پروردگار تو به [حال] متجاوزان داناتر است. 120- گناه آشكار و پنهان را رها كنيد، كه گنهكاران به [سزاى] دستاوردشان مجازات خواهند شد. 121- از ذبحى كه نام خدا بر آن ياد نشده [و براى خوشامد طاغوتها كشته شده است،] نخوريد [2]، كه انحراف [از فرمان خدا] است. ديو نهادان به دوستان خود اشاره مىكنند كه با شما به مجادله برخيزند؛ و اگر از آنها اطاعت كنيد، شما هم مشرك خواهيد بود. 122- آيا كسى كه [از جهل] مرده دل بود و [به ايمان] زندهاش كرديم و نور [معرفت] فرا راهش قرار داديم تا در پرتو آن [سرافراز] در ميان مردم پيش برود، همانند كسى است كه گويى در تاريكيها به سر مىبرد و راه خروج ندارد؟ رفتار انكار ورزان در نظرشان اين گونه آراسته شده است [3]. 123- و بدينگونه در هر شهرى سردمداران بزهكارش [4] را گماشتيم [و به آنها ميدان داديم] تا به دسيسه پردازند؛ در حالى كه تنها در حق خويش دسيسه مىكنند و نمىفهمند [5]. 124- و زمانى كه آيتى برايشان برسد، گويند: باور نمىكنيم تا هنگامى كه مانند آياتى كه به پيامبران خدا داده شده، [مستقيم] به خودمان داده شود [6]؛ [بگو:] خدا آگاهتر است كه رسالت خويش را به چه كسى بسپارد [7]؛ بزودى مجرمان به كيفر دسيسههاشان در پيشگاه خدا گرفتار حقارت و عذابى سخت خواهند شد. [1]- در آيات 115 نحل (16) و 145 همين سوره (انعام). [2]- به زير نويس آيه 4 مائده (5) مراجعه فرماييد. [3]- به آيه 25 فصلت (41) توجه فرماييد. [4]- منظور از «اكابر مجرم» همان است كه در آيات 34 سبأ (34) و 23 زخرف (43) آمده است. منظور از مكرشان نيز همان است كه در آيه 33 سبأ (34) آمده است. [5]- به آيه 182 اعراف (7) توجه فرماييد. [6]- مفهوم انتقاد آنان به بيان ديگر در آيه 31 زخرف (43) آمده است. [7]- مفهوم پاسخ هم، مشابه بخش اول آيه 32 زخرف (43) است.