156- براى ما در اين [حيات] دنيا و نيز در آخرت نيكى مقرر فرما كه به سوى تو بازگشتهايم؛ [خدا] گفت: عذاب خود را به هر كه بخواهم [و مستوجب بدانم] مىرسانم، و رحمتم هر چيزى را فرا گرفته است؛ [خاصه] آن را براى پرهيزكاران و زكات دهندگان و كسانى كه آيات ما را باور دارند، مقرر خواهم داشت؛ 157- هم آنان كه از اين رسول و پيامبر آموزش نديده [1]- كه [خصوصيات] او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مىيابند [2]- پيروى مىكنند؛ [همان پيامبرى كه] آنان را به رفتار شايسته فرا مىخواند و از ناپسند باز مىدارد و نعمتهاى پاكيزه را برايشان حلال و پليديها را حرام مىشمرد و از قيد و بندهايى كه داشتهاند آزادشان مىسازد؛ پس كسانى كه به او ايمان داشته، حرمتش را نگاهداشتند و يارىاش كردند و نورى را كه همراه او نازل شده است پيروى كردند، رستگارند. 158- بگو: اى مردم، من پيامبر خدا بر همه شما هستم، خدايى كه فرمانروايى آسمانها و زمين خاص اوست؛ معبودى جز او نيست كه حيات مىبخشد و مرگ مىدهد، پس به خدا و رسولش كه پيامبر آموزش نديده است و خدا و كلماتش [3] را باور دارد، ايمان بياوريد، و از او پيروى كنيد، بسا كه هدايت شويد. 159- گروهى از قوم موسى هستند كه [مردم را] به راه حق هدايت مىنمايند و با [معيار] حق حكم مىكنند. [1]- به آيه 48 عنكبوت (29) توجه فرماييد. [2]- به آيه 6 صف (61) توجه فرماييد. [3]- منظور از كلمات خدا گفتار همه پيامبران گذشته است؛ با آيه 136 بقره (2) مقايسه فرماييد.