21- پروردگارشان به آنها بشارت رحمت و خشنودى خويش و باغهايى از بهشت مىدهد كه در آنها نعمتهايى پاينده دارند. 22- جاودانه در آن باغها به سر برند؛ براستى خداست كه پاداشى بزرگ در اختيار اوست. 23- اى مؤمنان، هر گاه پدران و برادرانتان انكار را بر ايمان ترجيح دهند، آنها را دوستان خود تلقى نكنيد؛ و آنان كه از شما با آنها دوستى كنند، ستمكارند [1]. 24- بگو: اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و خويشان و اموالى كه به چنگ آوردهايد و تجارتى كه از بىرونقىاش ترس داريد و خانههاى مورد علاقه شما، در نظر شما از خدا و پيامبرش و جهاد در راهش، دوست داشتنىتر است، چشم به راه باشيد تا خدا فرمان خويش را [در ميان] آورد؛ و خدا منحرفان را هدايت نخواهد كرد. 25- خدا شما را در مواضع بسيار و نيز در جنگ حنين يارى داد، آن گاه كه انبوه لشگرتان شما را شاد و شگفتزده كرده بود، ولى به هيچ وجه سودى به حالتان نداشت و زمين با همه فراخيش بر شما تنگ شد، آن گاه بازگشتكنان روى گردانديد. 26- آن گاه خدا آرامش [خاطرى از جانب] خويش بر پيامبرش و بر مؤمنين القا كرد و سپاهيانى [از فرشتگان] كه آنها را نمىديديد، [به كمك شما] فرستاد و انكارورزان را به رنج و عذاب انداخت؛ و سزاى آنان همين است. [2] [1]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيه 22 مجادله (58) آمده است. [2]- جنگ حنين در سال هشتم هجرى اتفاق افتاد. در آغاز جنگ، با حمله غافلگيرانه دشمن، سپاه مسلمانان، على رغم برترى نفرات، تار و مار شدند. عدهاى كشته و عدهاى فرار كردند، ولى عده كمى اطراف پيامبر باقى مانده و در مقابل دشمن بسختى ايستادگى كردند، به گونهاى كه بخش عمده فراريان كه مقاومت دوستان خود را ديدند، با شتاب بازگشتند و شجاعانه جنگيدند. همين جا بود كه يارى خدا فرا رسيد، نه هنگام فرار؛ (به آيات 152 و 153 آل عمران (3) توجه فرماييد) و شكست ابتدايى جنگ به پيروزى انجاميد. جنگ حنين مانند همه جنگهاى پيامبر (ص) دفاعى بود؛ به آيه 190 بقره (2) و نيز آيات 8- 9 ممتحنه (60) توجه فرماييد.