54- تنها چيزى كه [درباره تو] مىتوانيم بگوييم [اين است كه] برخى از معبودهاى ما به [مشاعر] تو آسيب رساندهاند؛ [هود] گفت: خداى را گواه مىگيرم و شما نيز گواه باشيد كه من از بتهايى كه شريك خدا قرار دادهايد، مبرا هستم. 55- همگى درباره من بد سگالى كنيد و مهلتم ندهيد. 56- تنها بر خداى، پروردگار من و شما، توكل دارم؛ هيچ موجود زندهاى نيست مگر اينكه خدا حاكم بر هستى اوست؛ براستى كه پروردگار من بر راه راست است. 57- و اگر روى برتابيد، من پيامى را كه مأمور [ابلاغ] آن به شما شده بودم، به شما رساندم؛ و پروردگار من گروهى ديگر را جايگزين شما خواهد كرد؛ و شما هيچ زيانى به او نمىرسانيد؛ زيرا پروردگار من بر هر چيز نگاهبان است. 58- و چون فرمان [عذاب] ما فرا رسيد، به رحمت خويش، هود و كسانى را كه در كنار او ايمان آورده بودند نجات داديم، و از عذابى سخت [1] رهايى بخشيديم. 59- اين قوم عاد بودند كه آيات پروردگارشان را دانسته انكار و پيامبرانش را نافرمانى كردند و پيرو امر هر خودكامه حقستيزى شدند. 60- و در اين جهان و روز رستاخيز نفرين به دنبال دارند؛ آگاه باشيد كه قوم عاد پروردگارشان را انكار كردند [كه سيه روز شدند]؛ دورى [از رحمت خدا] بر عاديان باد كه قوم هود [2] بودند [و قدر هدايتش را نشناختند]. 61- و بر قوم ثمود [3] برادرشان صالح را [فرستاديم]، گفت: اى قوم من، خداى را بندگى كنيد، هيچ معبودى جز او نداريد؛ اوست كه شما را از زمين پديد آورد و آبادانى آن را به شما واگذاشت، پس از او آمرزش بخواهيد و به درگاهش بازآييد، كه پروردگار من [به همه] نزديك و پاسخ دهنده است. 62- گفتند: اى صالح، قبل از اين، تو در ميان ما مايه اميدوارى بودى؛ آيا ما را از عبادت آنچه پدرانمان بندگى مىكردند باز مىدارى؟ نسبت به آنچه ما را به آن دعوت مىكنى، در ترديدى آميخته به بدگمانى هستيم. [1]- به آيات 6- 8 حاقه (69) توجه فرماييد. [2]- هود نخستين نفر از پنج پيامبر عرب است؛ چهار تن بقيه به ترتيب: صالح، ابراهيم، شعيب و محمد عليهم السلام هستند. [3]- به زيرنويس آيه 141 شعراء (26) مراجعه فرماييد.