91- همانها كه قرآن را به بخشها [ى شعر، كهانت، سحر، افسانه و خوابهاى پريشان] تقسيم كردند [1]. 92- به پروردگارت سوگند كه از همه آنها بازخواست مىكنيم؛ 93- از رفتارشان! 94- پس مأموريت خود را آشكار كن و از مشركان روى گردان [2]. 95- ما گزند استهزاء كنندگان را از تو باز مىداريم، 96- همانها كه در كنار خدا معبود ديگرى قرار مىدهند؛ بزودى [از نتايج آن] آگاه خواهند شد. 97- مىدانيم كه از گفتار [ناشايست] شان افسرده مىشوى [3]؛ 98- پس پروردگارت را با ستايش تقديس كن و در زمره سجده گزاران باش [4]، 99- و تا لحظه مرگ، پروردگار خويش را بندگى كن [5]. 16- سوره نحل به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- فرمان الهى [6] قطعاً فرا مىرسد [7]، در طلب آن شتاب مكنيد [8]؛ خدا منزه است و از آنچه [در قدرت با او] شريك مىپنداريد والاتر است. 2- فرشتگان را به همراه وحى به فرمان خود بر هر كه از بندگانش كه بخواهد، نازل مىكند [9] كه هشدار دهيد معبودى جز من نيست، تنها از من پروا كنيد. 3- آسمانها و زمين را به حق [و با هدف] آفريد؛ [خدا] از آنچه [در قدرت با او] شريك مىپندارند والاتر است. 4- انسان را از نطفهاى [بىمقدار] آفريد، و آن گاه [كه تنومند گرديد] خصومتگرى آشكار شد. 5- دامها را براى شما آفريد كه حاوى وسيله پوشش و منافع ديگرى است و از [گوشت] آنها نيز تغذيه مىكنيد. 6- و به گاهى كه [گلهها را] از صحرا باز مىآريد و بامدادان كه به چراگاهشان مىبريد، براى شما [وسيله] شكوه و تجمل است. [1]- به آيات 5 انبياء (21)، 42 حاقه (69)، 24 مدثر (74) و 24 نحل (16) توجه فرماييد. [2]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در نيمه اول آيه 67 مائده (5) آمده است. [3]- مفهوم اين آيه به بيان ديگر در آيه 3 شعراء (26) آمده است. [4]- مفهوم دو آيه اخير به بيان ديگر در آيه 39 ق (50) آمده است. [5]- براى توجيه ترجمه «يقين» به مرگ، به آيات 42- 47 مدثر (74) توجه فرماييد. [6]- منظور خوارى و مجازات كفار است به سود مؤمنين؛ بخش پايانى آيه 109 بقره (2) فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ مؤيد اين نظر است. [7]- آينده قطعى الوقوع با صيغه ماضى ذكر مىشود، مثل آيه 68 زمر (39). [8]- خطاب به كفار است؛ به آيات 32 انفال (8)، 53 عنكبوت (29) و 16 ص (38) توجه فرماييد. [9]- مفهوم اين آيه در آيه 15 غافر (40) نيز آمده است.