12- [گفتيم:] اى يحيى، [احكام] كتاب را جدى بگير؛ و به او در كودكى فرزانگى داديم، 13- و مهربانى و پارسايى از جانب خويش به او كه پرهيزكار بود [بخشيديم]، 14- و با پدر و مادرش نيك رفتار بود و خودكامه و نافرمان نبود. 15- سلام بر او، روزى كه تولد يافت و روزى كه مىميرد و روزى كه زنده برانگيخته خواهد شد. 16- [احوال] مريم را در اين كتاب ياد كن، آن گاه كه در محلى [آرام] در شرق [بيت المقدس] از خانواده خويش كناره گرفت. 17- و [براى مناجات با خدا] خود را از مردم مستور كرد؛ آن گاه جبرئيل [1] [فرشته مقرب خود] را به سوى او فرستاديم و او به صورت بشرى كامل اندام، بر وى ظاهر گشت. 18- مريم [ترسان شد و] گفت: از [مزاحمت] تو به خداى رحمان پناه مىبرم، اگر پروا داشته باشى [2]. 19- گفت: من فرستاده پروردگار تو هستم تا فرزندى پارسا به تو ببخشم [3]. 20- گفت: چگونه ممكن است فرزندى داشته باشم و حال آنكه دست هيچ بشرى به من نرسيده است و سركش نبودهام. 21- گفت: بله، پروردگارت گفت: اين كار براى من آسان است، [به انجام مىرسانيم] تا [قدرت خويش را آشكار كنيم] و آن فرزند را براى مردم آيتى و رحمتى از جانب خويش قرار دهيم، و كارى است انجام يافته. 22- آن گاه [مريم] به آن فرزند بار گرفت، و بدان سبب در مكان دور افتادهاى خلوت گزيد. 23- درد زايمان او را به طرف تنه درخت خرمايى كشاند؛ [و با اندوه] گفت: اى كاش قبل از اين جان سپرده بودم و يكسره [از خاطرهها] فراموش شده بودم. 24- [نوزادش] از كنار درخت ندا داد: اندوهگين مباش كه پروردگار تو زير قدمت چشمه آبى روان ساخت؛ 25- تنه درخت خرما را به طرف خود حركت بده تا رطب رسيده بر تو فرو ريزد. [1]- به زيرنويس آيه 87 بقره (2) مراجعه فرماييد؛ ضمناً به آيات 102 نحل (16) و 193 شعراء (26) نيز توجه فرماييد. [2]- اين گفتار مريم اشاره به مضمون آيه 201 اعراف (7) است. [3]- توضيح بيشتر در مورد اين فرزند را در آيات 45 و 46 آل عمران (3) ملاحظه فرماييد.