45- بگو: من فقط به وحى [خدا] شما را هشدار مىدهم، و [لى] آنها كه گوش شنوا ندارند، آن گاه كه هشدار داده مىشوند، صدا را نمىشنوند. 46- اگر اندكى از عذاب پروردگارت آنها را فرا گيرد، گويند: واى بر ما كه ستمگر بوديم. 47- ميزانهاى عدالت را در روز رستاخيز مستقر خواهيم كرد، و هيچ كس مطلقاً مورد ستم قرار نخواهد گرفت [1]؛ اگر [اعمال نيك و بد] همسنگ دانه خردلى باشد، آن را [به حساب] مىآوريم، و كافى است كه ما حسابرس باشيم. 48- به موسى و هارون [تورات را كه] معيار تميز [حق از باطل] و روشنى [راه] و پندى براى پرهيزكاران [بود] عطا كرديم، 49- هم آنان كه از [مجازات] پروردگارشان در نهان مىترسند و از رستاخيز هراسانند. 50- اين [كتاب] نيز پندى مبارك است كه آن را نازل كرديم؛ آيا باز هم آن را انكار مىكنيد؟ 51- و قبلًا به ابراهيم كمالى كه سزاوارش بود عطا كرديم و نسبت به او شناخت داشتيم. 52- آن گاه كه به پدر و قومش گفت: اين مجسمهها [ى بىجان] چيست كه شما به خدمتش ايستادهايد؟ 53- گفتند: ديديم كه پدرانمان هم آنها را عبادت مىكردند. 54- گفت: مسلماً شما و پدرانتان در گمراهى آشكارى بودهايد. 55- گفتند: آيا [سخن] حق را براى ما آوردهاى يا بازىات گرفته است؟ 56- گفت: پروردگار شما صاحب اختيار آسمانها و زمين است، همان كه آنها را آفريده است و من بر اين [واقعيت] گواهم. 57- و [در دل گفت:] به خدا سوگند در غياب شما تدبيرى براى بتهاى شما مىكنم. [1]- توضيح بيشتر را در آيات 8 و 9 اعراف (7) ملاحظه فرماييد.