73- و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه [مردم را] به فرمان ما هدايت مىكردند و نيكوكاريها و بر پا داشتن نماز و پرداخت زكات را به آنها وحى كرديم، و [تنها] ما را بندگى مىكردند. 74- و لوط را فرزانگى و دانش عطا كرديم و از شهرى كه مردمش مرتكب عمل پليدى [1] مىشدند، نجاتش داديم؛ براستى آنها گروهى منحرف بودند. 75- و او را مشمول رحمت خود قرار داديم؛ زيرا در زمره شايستگان بود. 76- و نوح را [ياد كن]، آن گاه كه قبل از آن [ها] ندا داد [2] و اجابتش كرديم و او و كسانش را [3] از اندوه بزرگ [4] نجات داديم [5]. 77- و در برابر گروهى كه آيات ما را دروغ شمردند، يارىاش كرديم؛ چرا كه آنان گروه بدى بودند و همگىشان را غرق كرديم. 78- داود و سليمان را [به ياد آر]، آن گاه كه در مورد كشتزارى كه گوسفندان قوم، شب هنگام در آن چرا كرده بودند، داورى مىكردند، و ما گواه قضاوت آنها بوديم. 79- داورى حق را به سليمان تفهيم كرديم، و هر يك [از آن دو] را فرزانگى و دانش عطا كرديم، و كوهها و پرندگان را در خدمت داود گماشتيم كه تسبيح مىگفتند؛ و بخوبى انجام داديم. 80- براى شما ساختن زره را به او آموختيم تا شما را از آسيب كار زار محافظت كند، آيا سپاس مىداريد؟ 81- و تندباد را براى [خدمت به] سليمان [قرار داديم] كه به فرمان او به سرزمين [شام] كه در آن بركت ايجاد كرده بوديم، روان بود [6]؛ و ما به هر چيزى آگاه بوديم. [1]- عمل ناشايسته آنها را در آيه 55 نمل (27) ملاحظه فرماييد. [2]- درخواست نوح در آيه 10 قمر (54) آمده است. [3]- منظور اهل بيت او و گروندگان به اوست كه عده قليلى بودند و در آيه 40 هود (11) آمده است. [4]- منظور زخم زبانها و تمسخر مردم است؛ به آيات 27 و 32 و 38 هود (11) توجه فرماييد. [5]- اجابت دعاى نوح است كه در آيه 118 شعراء (26) آمده است. [6]- سرعت باد تحت فرمانش را در آيه 12 سبأ (34) و نحوه حركتش را در آيه 36 ص (38) ملاحظه فرماييد.