102- آواى آتش را نمىشنوند، و در محيط دلخواهشان جاودانند. 103- آن وحشت بزرگتر [عذاب رستاخيز] اندوهگينشان نكند [1] و فرشتگان از آنها استقبال مىكنند [و مىگويند]: اين همان روز [مورد انتظار] تان است كه به شما وعده داده مىشد [2]. 104- روزى كه آسمانها را همچون طومار نوشتن نامهها در هم پيچيم؛ همان گونه كه آفرينش نخستين را آغاز نموديم، آن را بازگردانيم [3]؛ بر وفق وعدهاى كه بر عهده ماست؛ كه قطعاً انجام خواهيم داد. 105- بعد از تورات در زبور [4] نوشتيم كه: زمين را بندگان شايسته ما به ميراث خواهند برد [5]. 106- در اين [بيان] براى عبادت كنندگان كفايتى است [براى رسيدن به مقصود]. 107- و تو را تنها به منظور رحمت به جهانيان فرستادهايم. 108- بگو: به من وحى مىشود كه معبود شما فقط معبودى است يگانه؛ آيا [در برابر او] [6] تسليم خواهيد شد؟ 109- اگر روى برتافتند، بگو: [همه] شما را يكسان آگاه كردهام؛ و نمىدانم وعده [رستاخيز] ى كه به شما داده شده، نزديك است يا دور. 110- بىگمان خدا سخنان آشكار و آنچه را پنهان مىداريد، مىداند [7]. 111- بسا اين [تأخير عذاب] براى شما آزمايشى است و [نيز] چند صباحى برخوردارى؛ نمىدانم. 112- [پيامبر] گفت: پروردگارا، بحق [ميان ما] داورى كن؛ و پروردگار ما خداى رحمان است كه در برابر آنچه [به ناسزا] مىگوييد، مرجع درخواست يارى است. [1]- به آيات 87 و 89 نمل (27) رجوع فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 30 فصلت (41) و 32 نحل (16) آمده است؛ ضمناً وضعيت هنگام مرگ افرادى را كه نقطه مقابل اين گروه هستند، در آيات 50 انفال (8) و 27 محمد (47) ملاحظه فرماييد. [3]- به آيه 19 عنكبوت (29) و 79 يس (36) توجه فرماييد. [4]- كتاب داود (آيه 55 اسراء). [5]- اين بهرهمندى بندگان شايسته از مواهب زمين، ممكن است دنيايى باشد، همان طور كه در آيه 55 نور (24) آمده است و ممكن است اخروى باشد، همان طور كه در آيه 74 زمر (39) آمده است؛ مصداقهاى دنيايى آن را در آيات 26 انفال (8) و 5 و 6 قصص (28) ملاحظه فرماييد. [6]- براى توجيه افزوده، به آيه 54 زمر (39) توجه فرماييد. [7]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 7 طه (20) و 16 ق (50) آمده است.