31- در حالى كه براى خدا حقگرا باشيد نه شرك زده، و هر كه [ديگرى را] در [قدرت] خدا شريك بداند، [و از او به جاى خدا بترسد] گويى از آسمان [عزت] افتاده است و عقابها [ى فرصت طلب] او را بربايند، و يا طوفان [حوادث] او را [زيانزده] به كنارى اندازد. 32- [حكم خدا] اين است و هر كه سمبلهاى [دين] خدا را بزرگ و محترم شمارد، نشانه تقواى دلهاست. 33- در آن [مراسم حج] تا مدت معين منافع [مادى و معنوى مختلف] ى داريد و پايان آن [مراسم] نيز در كنار خانه كهن [كعبه] است. 34- براى هر امتى رسم قربانى كردن قرار دادهايم تا نام خداى را [به هنگام ذبح] بر چارپايان كه روزيشان كرده است، ياد كنند [1]. معبود [همه] شما معبودى است يگانه، پس در برابر او تسليم باشيد؛ و خاشعان را بشارت ده، 35- هم آنان كه چون ياد خدا به ميان آيد، دلهاشان [از تصور نافرمانى او] هراسان گردد، و در برابر مصايب پايدارند، و نيز نمازگزاران و [آنان كه] از آنچه روزيشان كردهايم، انفاق مىكنند. 36- [قربانى] شتران فربه را از سمبلهاى [دين] خدا مقرر داشتهايم كه متضمن خير [و صلاح] شماست؛ نام خدا را [به هنگام ذبح] بر آن شتران، در حالى كه به پا ايستادهاند، ياد كنيد [2] و چون به خاك افتادند، از [گوشت] آن بخوريد و مستمند و سائل را نيز اطعام كنيد؛ اين چارپايان را در خدمت شما گماشتيم، بسا كه سپاس داريد. 37- هرگز خدا [به] گوشت و خون اين قربانيها [نياز ندارد و] به او نمىرسد، ولى تقواى شما [در انجام مراسم قربانى] به او مىرسد؛ چارپايان را اين گونه در خدمت شما گماشت تا خدا را به پاس اينكه شما را هدايت كرده است، به عظمت ياد كنيد؛ و نيكوكاران را بشارت ده. 38- خدا از مؤمنان دفاع خواهد كرد [3]؛ و هر خيانتگر ناسپاس را دوست ندارد. [1]- يكى از دلايلى است كه مفاد آيه 5 مائده (5) را در مورد حليت طعام و ذبيحه اهل كتاب تأييد مىكند. [2]- دستور ذكر نام خدا در موارد ذبح، خاص مسلمانان نيست، به پيروان ساير مذاهب نيز داده شده است؛ با آيه 34 همين سوره (حج) مقايسه فرماييد. [3]- به آيه 11 محمد (47) توجه فرماييد.