75- و اگر بر آنها رحمت مىآورديم و هر گونه گزندى كه به آنها رسيده است، از ميان بر مىداشتيم، سرگشته در طغيان خود لجاج مىورزيدند [1]. 76- به عذاب گرفتارشان كرديم [تا بيدار شوند]، ولى آنها در برابر پروردگارشان ابراز تسليم و زارى نكردند [2]. 77- [در غفلت بودند] تا وقتى درى از عذاب سخت بر آنها گشوديم كه ناگاه در نااميدى فرو رفتند. 78- خداست كه براى شما گوش و چشم و دل پديد آورد؛ [اما] كمتر سپاس مىداريد [3]. 79- اوست كه شما را در زمين پديد آورد [4] و [سرانجام] به پيشگاه او احضار مىشويد [5]. 80- و هم او حيات مىبخشد و مرگ مىدهد و گردش پياپى شب و روز از اوست؛ چرا درك نمىكنيد [6]؟ 81- اما آنها سخن پيشينيان را تكرار مىكردند. 82- مىگفتند: چگونه هنگامى كه مرديم و خاك و استخوان شديم، برانگيخته خواهيم شد [7]؟ 83- اين وعدهها قبل از اين هم به ما و پدرانمان داده شده است؛ اينها [چيزى] جز افسانههاى كهن نيست. 84- بگو: اگر مىدانيد، زمين و ساكنانش متعلق به كيست؟ 85- خواهند گفت: متعلق به خدا؛ بگو: پس چرا پند نمىگيريد؟ 86- بگو: صاحب اختيار آسمانهاى هفتگانه و عرش بزرگ كيست؟ 87- خواهند گفت: خدا؛ بگو: پس چرا [از شرك] پروا نمىكنيد؟ 88- بگو: اگر مىدانيد، نظام حاكم بر همه موجودات [عالم] به دست كيست كه همه را پناه مىدهد و در برابر [عذاب] او [از كسى] پناه نتوان گرفت؟ 89- خواهند گفت: به دست خدا، بگو: پس چگونه دستخوش افسون شدهايد؟! [1]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيات 67 اسراء (17) و 33 روم (30) آمده است. [2]- مفهوم آيه به بيان كاملتر در آيات 42 و 43 انعام (6) آمده است. [3]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيه 23 ملك (67) آمده است. [4]- به بيان ديگر در آيه 17 نوح (71) آمده است. [5]- براى توجيه ترجمه «حشر» به بخش آخر آيه 61 قصص (28) توجه فرماييد. [6]- به آيه 73 قصص (28) و 6 يونس (10) توجه فرماييد. [7]- معنى و مفهوم اين آيه به بيان ديگرى در آيه 78 يس (36) آمده است؛ پاسخ اين ادعاى جاهلانه را در آيات 27 روم (30) و 79- 81 يس (36) ملاحظه فرماييد.