220- در مورد يتيمان از تو سؤال مىكنند [كه چگونه رفتار كنند]، بگو: سامان دادن كار آنها بهتر است [از عدم مداخله] [1]، و اگر با آنها معاشرت مىكنيد، [همچون] برادران شما باشند، و خدا تبهكار را از درستكار تشخيص مىدهد و اگر خدا مىخواست، شما [مفسدين] را به ستوه مىآورد، كه فرادستى فرزانه است. 221- با زنان بتپرست ازدواج نكنيد، مگر اينكه ايمان بياورند؛ و زن اسيرى كه ايمان آورده، بهتر است از زن [آزاد] مشرك، اگر چه [زيبايىاش] شما را به شگفت آورد؛ و [دختران خود را] به ازدواج مشركين در نياوريد، مگر آنكه ايمان بياورند؛ و اسير با ايمان بهتر است از مشرك [آزاد]، اگر چه [محاسنش] شما را به شگفت آورد؛ آنان به آتش فرا مىخوانند؛ و خدا بر اساس قانونمندى خويش به بهشت و آمرزش فرا مىخواند؛ و آيات خود را براى مردم بروشنى بيان مىدارد، بسا كه پند پذيرند. 222- از تو در مورد [آميزش به هنگام] دوره ماهانه [زنان] مىپرسند؛ بگو: آن [حالت براى آنها] رنج و ناراحتى است، پس در آن دوره از [آميزش با] ايشان كناره بگيريد و به آنان نزديك نشويد تا پاك شوند و چون تطهير گردند، همان گونه كه خدا فرمان داده است، بر آنها درآييد، كه خدا توبه كنندگان و تطهير كنندگان را دوست مىدارد. 223- زنان شما [همچون] كشتزارى براى شما هستند، پس هر زمان كه بخواهيد به كشتزار خويش درآييد و براى خويش از قبل تدارك كنيد؛ و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه به لقاى او نايل خواهيد شد؛ و اهل ايمان را [براى آن ملاقات] بشارت ده. 224- [نام] خدا را دستاويزى براى سوگندهاى خويش قرار ندهيد تا [به اين وسيله] از نيكويى و پرهيزكارى و اصلاح بين مردم شانه خالى كنيد؛ و [بدانيد كه] خدا شنوايى داناست. [1]- منظور اصلى در اين آيه اين است كه به علت نگرانى و سوء برداشت از آيات 152 انعام (6) و 10 نساء (4)، كنارهگيرى از سامان دادن امور يتيمان نكنيد.