21- كسانى كه اميد به [رستاخيز و] لقاى ما ندارند، مىگويند: چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند يا چرا پروردگار خود را نمىبينيم؟ براستى آنها به خود بزرگ بينى و سركشى سختى گرفتار شدهاند. 22- روزى كه بزهكاران فرشتگان [مرگ] [1] را مشاهده كنند، بشارتى نخواهند داشت و [به آنها] مىگويند: [رحمت خدا] از شما دور باد [2]. 23- به [بررسى] اعمالشان مىپردازيم و همه را [همچون] غبارى پراكنده مىسازيم. [3] 24- بهشتيان در آن روز بهترين قرارگاه و نيكوترين استراحتگاه را دارند. 25- روزى كه آسمانها با ابر [ها] بشكافد و فرشتگان به فراوانى فرو فرستاده شوند. 26- آن روز فرمانروايى حقيقى خاص خداى رحمان است؛ و براى انكار ورزان روز دشوارى خواهد بود. 27- روزى كه ستمگر دو دست خويش [به حسرت] بگزد [4]، گويد: اى كاش راهى هماهنگ با پيامبر را پيش مىگرفتم [5]. 28- واى بر من، اى كاش فلان [گمراه] را به دوستى نمىگرفتم [6]، 29- با آنكه [حقايق] قرآن به من رسيده بود، مرا از [پيروى] آن گمراه كرد؛ و شيطان فروگذارنده انسان است [7]. 30- و پيامبر [به شِكوه] مىگويد: پروردگارا، قوم من قرآن را به كنارى نهادند. 31- بدين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از بزهكاران پديد آورديم؛ و [لى] پروردگار تو به عنوان هادى و ياور كافى است. 32- انكار ورزان گويند: چرا قرآن يكباره بر او نازل نشده است؟ اين گونه [تدريجاً بر تو فرستاديم]، تا دلت را بدان استوارى [و آرامش] دهيم [8] و به آرامى تمام خوانديم. [1]- براى توجيه افزوده، به آيه 97 نساء (4) توجه فرماييد. [2]- بيان كاملتر را در آيات 50 انفال (8) و 27 و 28 محمد (47) ملاحظه فرماييد. [3]- به مثالهايى در اين زمينه در آيات 18 ابراهيم (14) و 39 نور (24) توجه فرماييد. [4]- كنايه از شدت حسرت و پشيمانى است؛ به آيات 167 بقره (2) و نيمه دوم 54 يونس (10) توجه فرماييد. [5]- به بيان ديگر در آيات 66 احزاب (33)، 2 حجر (15) و 24 فجر (89) آمده است. [6]- به آيه 67 زخرف (43) توجه فرماييد. [7]- به آيات 48 انفال (8) و 22 ابراهيم (14) توجه فرماييد. [8]- دليل ديگر آن در آيه 106 اسراء (17) آمده است.