12- هنگامى كه [آتش] آنها را از محلى دور بيند، آواى خشم و خروش آن را مىشنوند، 13- و چون دست و پا بسته به تنگنايى از دوزخ درافتند، درخواست مرگ مىكنند [1]. 14- امروز نه يك بار، بلكه بسيار درخواست مرگ كنيد [2]. 15- بگو: اين [بدبختى] بهتر است يا بهشت جاويدانى كه به پرهيزكاران وعده داده شده است؛ و پاداش و سرانجام آنهاست؟ 16- در آنجا جاودانه هر چه بخواهند، در اختيار دارند [3]، [اين] وعدهاى شايسته درخواست است [4] بر عهده پروردگار تو. 17- روزى كه آنها را با آنچه به جاى خدا بندگى [شان] مىكردند احضار كند، مىگويد: آيا شما بندگان مرا گمراه كرديد يا خود راه را گم كردند؟ 18- گويند: [بار خدايا] تو را تقديس مىكنيم؛ براى خود ما هم شايسته نبود كه به جاى تو كارسازى انتخاب كنيم، ولى تو آنها و پدرانشان را [از نعمتها] برخوردار نمودى، تا اينكه [با سرمستى و غرور] ياد [تو] را فراموش كردند و آنان گروهى ورشكسته بودند. 19- [آن گاه خطاب شود:] معبودانتان دعاوى شما را دروغ شمردند، اكنون قدرت دفع عذاب و يارى [خود] را نداريد؛ و هر كه از شما ستم كند [و عامل شرك در جامعه شود] [5] عذابى بزرگ مىچشانيم 20- قبل از تو هيچ پيامبرى [را] نفرستاديم، مگر اينكه آنها نيز غذا مىخوردند و در [كوچه و] بازار راه مىرفتند [6]؛ و شما را وسيله آزمون يكديگر ساختهايم [7] [تا روشن شود] آيا شكيبايى مىورزيد؟ و پروردگار تو [نسبت به همه] بيناست. [1]- به آيه 40 نبأ (78) توجه فرماييد. [2]- به آيه 16 طور (52) توجه فرماييد. [3]- نقطه مقابل آن، توصيفى است كه در مورد دوزخيان در آيه 54 سبا (34) آمده است. [4]- به آيه 194 آل عمران (3) توجه فرماييد. [5]- ابن كثير عقيده دارد «ظلم» در اينجا به معنى شرك به خداست؛ آيات 82 انعام (6) و 13 لقمان (31) مؤيد نظر اوست. [6]- پاسخ گفتار مشركان است كه در آيات 7 همين سوره (فرقان) و 94 اسراء (17) آمده است. [7]- به آيه 165 انعام (6) توجه فرماييد.