26- سوره شعراء به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- طا، سين، ميم. 2- اين آيات كتاب روشنگر است. 3- مباد خود را از [اندوه] اينكه ايمان نمىآورند به هلاكت اندازى [1]. 4- اگر اراده كنيم، از آسمان معجزهاى بر آنها نازل مىكنيم كه در برابر آن با فروتنى سر فرود آرند. 5- هيچ سخن تازهاى از خداى رحمان بر آنها نمىرسيد، مگر اينكه از آن رويگردان بودند. 6- آنها تكذيب [و استهزا] كردند، ولى بزودى خبرهاى [2] آنچه استهزايش مىكردند به آنان خواهد رسيد. 7- آيا به زمين نمىنگرند كه چه بسيار از هر گونه [گياه] سودمندى در آن رويانديم. 8- براستى در اين [امور] نشانهاى است [از تدبير خدا]، و [لى] بيشترشان سر ايمان نداشتند. 9- بىگمان پروردگار تو فرادست و مهربان است. 10- [به ياد آر] هنگامى كه پروردگارت موسى را ندا داد كه: به سراغ آن گروه ستمگر برو، 11- گروه فرعون؛ [و توجه كن كه با هشدار تو] آيا [باز هم] پروا نمىكنند؟ 12- گفت: پروردگارا، از آن ترس دارم كه مرا دروغ پرداز بشمارند، 13- و تحمل [كافى] ندارم و بيانم رسا نيست [3]؛ پس به هارون نيز [پيام] فرست [كه دستيار من باشد] [4]؟ 14- و آنها ادعاى گناهى بر گردن من دارند [5]؛ مىترسم مرا به قتل برسانند. 15- گفت: هرگز؛ با معجزات ما برويد [6] كه [همه جا] در كنار شما هستيم و [گفتگوى شما را] مىشنويم. 16- نزد فرعون برويد و بگوييد: ما پيامبر پروردگار جهانيان هستيم، 17- [مىخواهيم] كه دودمان يعقوب را در اختيار ما بگذارى. 18- [فرعون] گفت: مگر از كودكى تو را در كنار خويش پرورش نداديم و سالهايى از عمرت را در ميان ما به سر نبردى [7]؟ 19- و كار خودت را كردى [و رفتى] و ناسپاس هستى [8]. [1]- «لعل» در اينجا معنى نهى مىدهد؛ بخش پايانى آيه 68 مائده (5) و نيمه دوم آيه 8 فاطر (35) مؤيد آن است. آيات 56 قصص (28)، 103 يوسف (12) و 2 طه (20) نيز به گونهاى ديگر آن را تأييد مىكند. [2]- به زيرنويس آيه 5 انعام (6) مراجعه فرماييد. [3]- معنى تحت اللفظ آن، «سينهام تنگ مىشود و زبانم گشوده نمىشود» است؛ ولى اصطلاح را نمىتوان تحت اللفظ ترجمه كرد. [4]- به آيات 29- 32 طه (20) توجه فرماييد. [5]- اين گناه در آيه 33 قصص (28) بيان شده و جزئيات آن در آيه 15 قصص (28) آمده است. [6]- به آيات 17- 23 طه (20) توجه فرماييد. [7]- به آيات 7- 9 قصص (28) توجه فرماييد. [8]- به آيه 15 قصص (28) توجه فرماييد.