27- سوره نمل به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- طا، سين؛ اين آيات قرآن و كتابى روشنگر است، 2- كه هدايت و بشارتى است براى باورداران، 3- همانها كه به نماز مىايستند و زكات مىپردازند و به آخرت يقين دارند. 4- اعمال كسانى را كه به آخرت باور ندارند، در نظرشان آراستيم [1]، به گونهاى كه سرگشته شدهاند. 5- آنان كسانى هستند كه عذاب سختى دارند و در آخرت زيانكارترند. 6- مسلماً اين قرآن را از جانب فرزانهاى آگاه فرا مىگيرى. 7- [به ياد آر] آن گاه كه موسى [در تاريكى صحرا] به خانوادهاش گفت: من آتشى [از دور] ديدم؛ [مىروم و] خبرى از آن براى شما مىآورم يا پاره آتشى كه گرم شويد. 8- چون به آتش رسيد، ندايى برخاست كه: مبارك باد آن كه در آتش است و آن كه پيرامون آن است؛ و منزه است خداى صاحب اختيار جهانيان [2]. 9- اى موسى، منم خداى فرادست و فرزانه، 10- چوبدست خود را بيفكن؛ و چون موسى آن را ديد كه بسان مارى سبكخيز مىخزد، بازگشت و گريخت و برنگشت؛ [خدا گفت:] اى موسى، مترس كه پيامبران در آستان من ترسى ندارند؛ 11- مگر كسى كه مرتكب ظلمى شده باشد؛ آن گاه [حتى او هم اگر] از پى بدى، به شايستگى تغيير روش دهد، [ايمن است] كه من آمرزگارى مهربانم. 12- دستت را در گريبانت فرو بر تا سپيد [و] بى آسيب خارج شود؛ [اين] از جمله نه معجزهاى است [3] براى [دعوت] فرعون و قومش كه گروهى منحرفند. 13- ولى هنگامى كه نشانههاى روشن ما به آنها رسيد، گفتند: اين جادويى است آشكار. [1]- به آيه 25 فصلت (41) و نيز به آيات 103- 105 كهف (18) توجه فرماييد. [2]- در مورد ندايى كه برخاست، مطلب كاملتر در آيات 12- 15 طه (20) آمده است. [3]- به بعضى از آنها در قرآن اشاره شده است؛ به آيات 60 بقره (2)، 108 و 117 اعراف (7) و 63 شعراء (26) توجه فرماييد.