53- از تو عذاب زودرس مىخواهند [1]؛ و اگر موعدى مقرر نبود [2]، بر آنها عذاب نازل شده بود؛ و مسلماً در حال غفلتشان ناگهان بر آنان خواهد رسيد. 54- از تو عذاب زودرس مىخواهند؛ در حالى كه دوزخ بر انكار ورزان احاطه دارد، 55- روزى كه عذاب از بالاى سر و زير پايشان آنها را فرا مىگير و [خدا] گويد: نتيجه رفتارتان را بچشيد. 56- اى بندگان با ايمان من، زمين من فراخ است، تنها مرا بندگى كنيد [و بندگى نااهلان را با ذلت تحمل نكنيد] [3]. 57- هر كس طعم مرگ را خواهد چشيد [4]، آن گاه به پيشگاه ما بازگردانده مىشويد. 58- و مسلماً مؤمنان نيكوكار را در قصرهايى از بهشت جاى مىدهيم كه نهرها در دامن آن جارى است و جاودانه در آن به سر برند، [براستى] پاداش اهل عمل نيكوست. 59- هم آنان كه شكيبايى ورزيدند و بر پروردگارشان توكل مىكنند. 60- چه بسيار موجودات زنده كه عهدهدار روزى خود نيستند، خدا آنها و شما را روزى مىدهد و او شنوا و داناست [5]. 61- اگر از آنان بپرسى: آسمانها و زمين را چه كسى آفريد و آفتاب و ماه را در خدمت [شما] [6] گماشت؟ قطعاً مىگويند: خدا، پس با اين حال چگونه [از راه بندگى او] بازگردانده مىشوند! 62- خداست كه روزى را بر هر كه از بندگانش بخواهد، فراخى بخشد و يا محدود گرداند، كه خدا به هر چيزى داناست. 63- و اگر از آنان بپرسى: چه كسى از آسمان بارانى فرستاد كه زمين را پس از خزان و خشكىاش بدان حيات بخشيد؟ قطعاً مىگويند: خدا؛ بگو: ستايش خاص خداست [نه معبودهاى خيالى شما]؛ ولى بيشترشان درك نمىكنند. [1]- به آيات 32 انفال (8) و 16 ص (38) توجه فرماييد؛ همين درخواست را در مورد ساير پيامبران در آيه 32 هود (11) ملاحظه فرماييد. [2]- به آيات 34 اعراف (7) و 58 كهف (18) توجه فرماييد. [3]- براى روشنتر شدن منظور آيه، به آيات 97 و 100 نساء (4) و نيز به بخشى از دو آيه 2 و 3 طلاق (65) وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 10 زمر (39) آمده است. [4]- مفهوم عبارت به بيان ديگر در نيمه اول آيه 78 نساء (4) آمده است. [5]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 6 هود (11) آمده است. [6]- براى توجيه افزوده، به آيات 33 ابراهيم (14) و 12 نحل (16) توجه فرماييد.