6- خدا [بدرستى] وعده كرده است، و از وعده خويش تخلف نخواهند كرد، ولى بيشتر مردم نمىدانند. 7- از زندگى دنيا آگاهى سطحى دارند و از آخرت [و پايان كار] غافلند [1]. 8- چرا با خود نمىانديشند: خدا آسمان و زمين و ما بين آنها را به حق [و با هدف] و براى مدتى معين آفريده است؛ و بسيارى از مردم [رستاخيز و] لقاى پروردگارشان را انكار مىكنند [2]. 9- مگر در زمين جهانگردى نكردهاند تا ببينند سرانجام پيشينيانشان چگونه بود؟ آنان نيرومندتر بودند و زمين را تغييرات دادند و بيشتر از ايشان آبادش كردند و پيامبرانشان نشانههاى روشن بر آنها عرضه كردند؛ پس خدا بر آن نبود كه بر آنها ستم كند، بلكه آنها خود در حق خويش ستم مىكردند [3]. 10- آن گاه سرانجام كسانى كه مرتكب زشتيها شدند، عذاب رنجآور شد؛ زيرا كه آيات خدا را دروغ شمرده و به باد استهزاء مىگرفتند. 11- خداست كه آفرينش را آغاز مىكند و سپس باز مىآرد، آن گاه به پيشگاه او بازگردانده مىشويد. 12- و روزى كه رستاخيز بر پا شود، بزهكاران نوميد و خاموش مىشوند. 13- و هيچ شفيع و مددكارى از ميان معبودانى كه انتخاب كرده بودند نخواهند داشت و [حتى] آنها را انكار مىكنند [4]. 14- و روزى كه رستاخيز بر پا شود، [مردم] پراكنده [و از هم متمايز] شوند [5]. 15- سپس مؤمنان نيكوكار را در گلزارى شادمان مىكنند. [1]- به آيه 134 نساء (4) توجه فرماييد. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 85 حجر (15) و 115 مؤمنون (23) آمده است. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 6 انعام (6) و 45 سبا (34) آمده است. [4]- مفهوم آيه به بيان كاملتر در آيات 81 و 82 مريم (19) آمده است. [5]- به آيات 59 يس (36) و 21 جاثيه (45) توجه فرماييد.