103- هنگامى كه هر دو [به فرمان خدا] تن دادند و [ابراهيم] پيشانى او را بر خاك نهاد، 104- او را ندا داديم كه: اى ابراهيم، 105- [تا همين حد] خواب [خويش] را تحقق بخشيدى، نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم. 106- مسلماً اين آزمونى [1] روشن [از مقام تسليم و رضاى تو] بود [2]. 107- و گوسفند بزرگى آماده به ذبح به جاى [قربانى فرزند] ش مقرر داشتيم. 108- و براى او [نكونامى] در ميان آيندگان باقى گذاشتيم. 109- سلام بر ابراهيم. 110- نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم. 111- او از بندگان با ايمان ما بود. 112- و او را به [تولد] اسحاق كه پيامبرى شايسته بود، بشارت داديم. 113- و به او و اسحاق خير و بركت عطا كرديم؛ برخى از افراد دودمانشان نيكوكار بودند و برخى آشكارا بر خويشتن ستم مىكردند. 114- به موسى و هارون نعمت بزرگى داديم، 115- و آنها را با قومشان از اندوه بزرگ [3] نجات داديم، 116- و يارىشان كرديم تا پيروز شدند، 117- و كتابى روشنگر به آنها عطا كرديم، 118- و به راه راست هدايتشان كرديم، 119- و براى آنان [نكونامى] در ميان آيندگان باقى گذاشتيم، 120- سلام بر موسى و هارون. 121- نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم. 122- هر دو از بندگان با ايمان ما بودند. 123- و «الياس» هم يكى از پيامبران بود. 124- آن گاه كه به قوم خود گفت: چرا پروا نمىكنيد؟ 125- چرا «بعل» [4] را [به خدايى] مىخوانيد، و آن بهترين آفريننده را رها كردهايد، 126- خدا را كه پروردگار شما و نياكان شماست؟! [1]- در مورد عدول از قاعده املايى در كلمه «بلاء» به زيرنويس سوم آيه 245 بقره (2) مراجعه فرماييد. اين كلمه 6 بار در قرآن آمده كه 2 بار آن به شكل «بلؤا» ثبت شده است: يكى در همين آيه و يك بار هم در آيه 33 دخان (44) و بقيه به شكل رايج ثبت شده است. [2]- اين مورد يكى از چند مورد آزمايش ابراهيم (ع) بود كه در آيه 124 بقره (2) به آن اشاره شده است [3]- به آيات 49 و 50 بقره (2) توجه فرماييد. [4]- «بعل» نام بتى بوده است.