43- و خانواده [از دست رفته] اش را دو چندان به او بخشيديم، به عنوان رحمتى از جانب ما و تذكرى براى خردمندان. 44- [آن گاه گفتيم:] به دست خويش دستهاى از علفهاى خشك [دارويى] بگير و [پس از فرآورى] آن را [بر زخمهاى خود] بزن و [با اهمال در اين مورد] مرتكب گناه مشو؛ او را بندهاى شكيبا تشخيص داديم؛ نيكو بندهاى بود؛ همواره [به درگاه ما] باز مىگشت [1]. 45- بندگان پر توان و بصير ما، ابراهيم و اسحاق و يعقوب را به ياد آر، 46- كه با [موهبتِ] ياد آخرت، به آنها خلوص ويژهاى داديم. 47- و در درگاه ما شايستگانى برگزيده بودند. 48- و [نيز] اسماعيل و يسع و ذو الكفل را ياد كن كه همه از نيكان بودند. 49- اين يادآورى است؛ و پرهيزكاران بازگشت نيكو خواهند داشت؛ 50- [در] باغهاى جاويدان بهشت [مستقر خواهند شد] كه درها [ى آن] به رويشان گشاده است [2]، 51- آنجا در حالى كه بر تختها تكيه زدهاند، دستور ميوههاى فراوان و آشاميدنى مىدهند. 52- در كنارشان [دلبرانى] است افتاده نگاه و همسال. 53- اين همان نعمتهاست كه براى روز حساب به شما وعده داده مىشود. 54- [بله] اين روزى از جانب ماست كه قطع نشدنى است، 55- اين [يادآورى است] [3]، و طغيانگران بدترين بازگشت را دارند؛ 56- همان دوزخ، كه به آن در مىآيند؛ و بد قرارگاهى است [4]. 57- اين [مجازات] آب داغ و آلوده است و بايد آن را بچشند، 58- و [مجازات] ديگر از آن قبيل، به انواع و اقسام. 59- [به سرانشان خطاب مىشود:] اين گروه انبوه نيز همراه شما [به دوزخ] در مىآيند؛ [پاسخ مىدهند:] جاى خوشامد گفتن بر آنها نيست؛ چرا كه به آتش در مىآيند. 60- [پيروان به سران خود] پاسخ مىدهند: بلكه شما هستيد كه جاى خوشامد گفتن بر شما نيست؛ شما بوديد اين راه را پيش پاى ما گذاشتيد؛ و [دوزخ] قرارگاه بدى است. 61- و اضافه مىكنند: پروردگارا، هر كه اين [عذاب] را براى ما فراهم كرد، عذابش را در آتش فزونى بخش [5]. [1]- اين آيه را غالب مفسران و مترجمان به گونه ديگرى تبيين كردهاند؛ آنچه در اينجا آوردهايم؛ با نظر آيت اللَّه محمد جواد غروى هماهنگى دارد؛ و اللَّه اعلم. [2]- به آيه 73 زمر (39) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه افزوده، به آيه 49 همين سوره (ص) توجه فرماييد. [4]- به آيه 71 زمر (39) توجه فرماييد. [5]- پاسخ رهبران گمراه در اين مورد در آيه 30 صافات (37) آمده است.