41- اين كتاب را براى [هدايت] مردم، آن گونه كه بايد، بر تو نازل كرديم؛ هر كه هدايت شود، به سود خود اوست و هر كه گمراه گشت، به زيان خويش گمراه شده است؛ و تو كارگزار آنها نيستى. 42- خداست كه جانها را در لحظه مرگ مىگيرد [1] و [نيز] جانى را كه نمرده است، به هنگام خوابش [مىگيرد] [2]، آن گاه جان هر كه را كه حكم مرگ بر او رانده است، نگاه مىدارد و جان بقيه را باز مىفرستد [و اين امر تكرار مىشود] تا هنگام معين [مرگ]، كه در اين [امر] براى انديشمندان نشانههايى است [از رستاخيز]. 43- مگر غير خدا را [مددكار و] شفيع خود انتخاب كردهاند؟! بگو: اگر توان و دركى نداشته باشند چطور؟ 44- بگو: شفاعت [و كارسازى] به تمامى در اختيار خداست، كه حاكميت آسمانها و زمين خاص اوست؛ و نهايتاً به پيشگاه او بازگردانده مىشويد، 45- هنگامى كه خدا به يكتايى ياد شود، دلهاى كسانى كه به آخرت باور ندارند مىرمد، و چون از معبودهاى غير خدا ياد شود، بناگاه شاد مىگردند [3]. 46- بگو: بار خدايا، اى آفريننده آسمانها و زمين، اى داناى نهان و آشكار، تو خود ميان بندگانت در موارد اختلافشان داورى خواهى كرد. 47- اگر دو برابر آنچه در زمين است در اختيار ستمگران باشد، همه را براى نجات خود از سختى عذاب روز رستاخيز فدا مىكنند [ولى پذيرفتنى نيست] [4]؛ و از جانب خدا بر آنها امورى آشكار مىگردد كه تصور [ش را هم] نمىكردند [5]. [1]- تناقضى با آيات 28 نحل (16) و 11 سجده (32) ندارد. [2]- براى توجيه افزوده به ابتداى آيه 60 انعام (6) توجه فرماييد. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 34 و 35 صافات (37) آمده است. [4]- براى توجيه افزوده، به آيه 91 آل عمران (3) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 36 مائده (5)، نيمه دوم 70 انعام (6)، 18 رعد (13)، 15 حديد (57) و 11- 14 معارج (70) آمده است. [5]- در مقابل اين توصيف بزهكاران، توصيف نعيم بهشتيان در آيه 17 سجده (32) آمده است.