34- قبل از اين هم يوسف نشانههاى روشن بر شما عرضه كرد و پيوسته از آنچه آورده بود در شك بوديد؛ تا زمانى كه يوسف از دنيا رفت، گفتيد: خدا پس از او هرگز پيامبرى بر نخواهد انگيخت؛ خدا اسرافكاران بدگمان را اين گونه گمراه مىكند. 35- كسانى كه در مورد آيات خدا بىآنكه دليلى در اختيارشان باشد به مجادله بر مىخيزند، [رفتارشان] نزد خدا و مؤمنين، سخت ناپسند است؛ خدا بر دل هر متكبر خودكامه اين گونه مهر [غفلت] مىنهد [1]. 36- فرعون به [وزيرش] هامان گفت: براى من بنايى بلند بساز، بسا كه به امور [عالم بالا] دست يابم، 37- امور آسمانها، تا به معبود موسى پى ببرم، با آنكه او را دروغ پرداز مىپندارم؛ رفتار زشت فرعون در نظرش اين گونه آراسته شد [2] و از راه [درست] بازداشته شد؛ و نيرنگ فرعون به تباهى انجاميد. 38- مردى كه ايمان آورده بود [3] گفت: اى قوم من، از من پيروى كنيد تا به راه كمال هدايتتان كنم. 39- اى قوم من، اين زندگى دنيا برخوردارى [زودگذر] است و آخرت قرارگاه پاينده است [4]. 40- هر كه بدى كند، به تناسب آن كيفر داده مىشود، و آنان كه به شايستگى عمل كنند، [اعم] از مرد و زن، و مؤمن [هم] باشند، به بهشت در مىآيند و از روزى بىدريغ برخوردار خواهند شد [5]. [1]- علت آن را در آيات 10 بقره (2)، 125 توبه (9)، نيمه دوم آيه 5 صف (61) و 3 منافقون (63) جستجو فرماييد. [2]- در رابطه با آيه اخير به آيه 25 فصلت (41) و نيز به آيات 103- 105 كهف (18) توجه فرماييد. [3]- به آيه 28 همين سوره (غافر) توجه فرماييد. [4]- به آيات 7 روم (30)، 24 فجر (89) و 1 و 2 تكاثر (102) توجه فرماييد. [5]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 97 نحل (16) آمده است.