50- آنها پاسخ مىدهند: مگر پيامبران شما نشانههاى روشن بر شما عرضه نكردند [1]؟! مىگويند: چرا؛ و مأموران مىگويند: پس [بىنتيجه] دعا كنيد كه دعاى انكار ورزان [2] جز در تباهى نيست. 51- ما پيامبران خود و اهل ايمان را در زندگى دنيا و روزى كه گواهان [به شهادت] برخيزند [3]، يارى مىكنيم [4]. 52- روزى كه عذرخواهى ستمگران سودى به حالشان نخواهد داشت؛ آنها مورد نفرين [خدا و مردم] هستند و دشوارى آخرت را [در انتظار] دارند. 53- به موسى [مقام] هدايت بخشيديم و كتاب [ش] را به دودمان يعقوب ميراث داديم، 54- كه هدايت و تذكر است براى خردمندان. 55- پس شكيبا باش كه وعده [5] خدا راست است و براى گناهت آمرزش بخواه و شبانگاه و بامداد پروردگارت را با ستايش تقديس كن. 56- كسانى كه در مورد آيات خدا، بىآنكه دليلى در اختيارشان باشد، به مجادله بر مىخيزند، انگيزهاى جز خود بزرگ بينى ندارند كه هرگز بدان نخواهند رسيد؛ پس [از شر آنها] به خدا پناه بر، كه اوست شنوا و بينا. 57- آفرينش آسمانها و زمين عظيمتر از آفرينش انسانهاست، ولى بيشتر مردم نمىدانند [6]. 58- هرگز نابينا و بينا برابر نيستند؛ و مؤمنان نيكوكار با بدكاران يكسان نخواهند بود؛ [ولى] اندكى پند مىپذيرند. [1]- به آيه 15 اسراء (17) وَ ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا توجه فرماييد. [2]- در مورد عدول از قاعده املايى در كلمه «دعاء» به زيرنويس سوم آيه 245 بقره (2) مراجعه فرماييد؛ اين كلمه 14 بار در قرآن تكرار شده است، يك بار به صورت دعؤا (در همين آيه) و بقيه موارد به صورت رايج ثبت شده است. [3]- منظور قيامت است؛ آيه 18 هود (11) كه اشاره به گفتار گواهان دارد، مؤيد آنست. [4]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 171 و 172 صافات (37) آمده است. [5]- به آيه 51 همين سوره (غافر) توجه فرماييد. [6]- مفهوم آيه به بيان مشروحتر در آيات 27- 32 نازعات (79) آمده است.