64- سوره تغابن به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- هر چه در آسمانها و زمين است [با بروز استعدادهاى طبيعى و خداداده خود] خداى را تقديس مىكند؛ فرمانروايى و ستايش خاص اوست و او بر هر كارى تواناست. 2- اوست كه شما را آفريد، ولى بعضى از شما [ربوبيت خداى را] انكار مىكنند و بعضى ايمان دارند [1]، و خدا به آنچه مىكنيد بيناست. 3- آسمانها و زمين را به حق [و با هدف] آفريد و شما را صورتگرى كرد و صورتهايتان را نيكو آراست [2]، و سرانجام در پيشگاه اوست. 4- آنچه در آسمانها و زمين است، مىداند و هر چه پنهان و آشكار كنيد نيز مىداند؛ و خدا به راز دلها داناست. 5- مگر اخبار انكار ورزان پيشين به شما نرسيده است كه وبال رفتار خويش را چشيدند و عذابى دردناك [در انتظار] دارند. 6- اين [عذاب] از آن جهت بود كه پيامبرانشان نشانههاى روشن بر آنها عرضه كردند، ولى آنها گفتند: آيا آدميانى ما را هدايت مىكنند [3]؟ آن گاه انكار كردند و روى برتافتند، و خدا [نيز از ايمان و روى آوردن آنها] بىنيازى ورزيد، كه خدا بى نياز و شايسته ستايش است. 7- انكار ورزان تصور كردند كه هرگز برانگيخته نخواهند شد؛ بگو: آرى، به پروردگارم سوگند كه قطعاً برانگيخته خواهيد شد و به كارهايى كه كردهايد، خبر داده خواهيد شد؛ و اين بر خدا آسان است [4]. 8- پس به خدا و پيامبرش و آن نور [5] كه نازل كردهايم، ايمان آوريد، كه خدا از اعمال شما آگاه است. 9- روزى كه [خدا] شما را در عرصه محشر [6] گرد مىآورد، آن [روز]، روز احساس غبن است [7]؛ و هر كه به خدا ايمان آورد و به شايستگى عمل كند، بديهايش را مىزدايد [8] و او را به باغهايى از بهشت در مىآورد كه نهرها در دامن آن جارى است و جاودانه در آن به سر خواهد برد؛ اين است كاميابى بزرگ. [1]- به آيه 3 انسان (76) توجه فرماييد. [2]- به آيه 4 تين (95) توجه فرماييد. [3]- پاسخ اين ادعاى جاهلانه را در آيات 43 نحل (16) و 8 انبياء (21) ملاحظه فرماييد. [4]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 78 و 79 يس (36) آمده است. [5]- مراد از «نور» را در آيه 52 شورى (42) جستجو فرماييد. [6]- براى توجيه ترجمه «يوم الجمع»، به آيات 103 هود (11)، 7 شورى (42) و 49 و 50 واقعه (56) توجه فرماييد. [7]- به آيات 77 آل عمران (3) و 47 زمر (39) توجه فرماييد. [8]- منظور گناهان صغيره است؛ به آيه 31 نساء (4) توجه فرماييد.