16- آن گاه كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى» [1] ندا داد [2]: 17- به سوى فرعون برو كه سر به طغيان برداشته است [3]. 18- و بگو: آيا تمايل دارى كه [از شرك و خودكامگى] پاك گردى، 19- و به سوى [معرفت] پروردگارت هدايتت كنم كه خدا ترس شوى [4]؟ 20- آن گاه معجزه بزرگ [خود] را به او ارائه كرد [5]. 21- ولى [فرعون] دروغ شمرد و نافرمانى كرد [6]. 22- آن گاه شتابان [از آن مجلس] بازگشت. 23- [اطرافيانش را] جمع كرد و ندا در داد، 24- و گفت: من صاحب اختيار برتر شما هستم. 25- خدا هم او را به عقوبت دنيا و آخرت گرفتار كرد [7]. 26- براستى در اين [داستان] براى خداترسان عبرتى است. 27- آيا شما از نظر آفرينش سختتريد يا آسمانى كه [خدا] بنا نهاده است؟ 28- سقفش را برافراشت و سامانش داد [8]، 29- و شبش را تيره و روزش را آشكار كرد، 30- و زمين را بعد از آن گسترد 31- و از آن آب و گياهش را پديد آورد 32- و كوهها را [بر آن] استوار گردانيد، 33- براى برخوردارى شما و دامهاى شما. 34- آن گاه كه آن هنگامه بزرگتر رخ دهد، 35- در آن روز انسان هر چه كرده است به ياد آورد [9]، 36- و دوزخ براى هر كه بنگرد، آشكار گردد [10]. 37- اما هر كه سر به طغيان برداشته 38- و زندگى دنيا را برگزيده است، 39- جايگاهش دوزخ است. 40- و اما هر كه از ايستادن [11] در برابر پروردگارش ترسان بوده و نفس خود را از هوس بازداشته است، 41- جايگاهش بهشت است [12]. 42- از تو درباره رستاخيز مىپرسند كه استقرارش چه زمانى است؟ 43- تو را با مذاكره [درباره] آن چه كار؟! 44- تمامى [دانش] آن با پروردگار توست [13]. 45- تو فقط هشدار دهنده كسانى هستى كه از [مجازات] آن [روز] ترس دارند [14]. 46- روزى كه رستاخيز را مشاهده كنند، گويى جز شبانگاهى يا بامدادى [در گور] به سر نبردهاند [15]. [1]- غالب مفسران گفتهاند: نام درهاى است كنار كوه طور؛ از مقايسه اين آيه با آيات 29 و 30 قصص (28) اين نظر تأييد مىشود. [2]- برجستهترين كلام در اين ندا در آيه 12 طه (20) و 30 قصص (28) آمده است؛ براى تفصيل گفتگوى خدا با موسى، به آيات 12- 42 طه (20) مراجعه فرماييد. [3]- به زيرنويس آيه 43 طه (20) مراجعه فرماييد. [4]- دعوتش همان گونه با لطف و مهربانى بود كه در آيه 44 طه (20) دستور يافته بود. [5]- به آيات 32 و 33 شعراء (26) توجه فرماييد. [6]- به آيات 29 شعراء (26) و 36 قصص (28) توجه فرماييد. [7]- اين عقوبت دنيا را در آيه 54 انفال (8) و عقوبت آخرت را در آيه 46 غافر (40) ملاحظه فرماييد. [8]- به آيه 32 انبياء (21) توجه فرماييد. [9]- به آيه 30 آل عمران (3) توجه فرماييد. [10]- منظور گمراهان است؛ به آيه 91 شعراء (26) توجه فرماييد. [11]- براى توجيه ترجمه، با آيه 6 مطففين (83) مقايسه فرماييد. [12]- مفهوم مجموعه دو آيه اخير به بيان ديگر در آيه 46 رحمان (55) آمده است. [13]- به آيه 187 اعراف (7) توجه فرماييد. [14]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 51 انعام (6) و 11 يس (36) آمده است. [15]- براى توجيه افزوده، با آيه 55 و 56 روم (30) مقايسه فرماييد؛ ضمناً به زيرنويس آيه 55 روم توجه فرماييد.