112- سوره اخلاص به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- بگو، خدا يگانه است [1]؛ 2- خداى بىنياز [2]؛ 3- [كسى را] نزاده، و زاييده نشده است [3]؛ 4- و [هرگز] همتايى نداشته است. 113- سوره فلق به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- بگو: به خداى سپيدهدم پناه مىبرم، 2- از شر هر آنچه آفريد، 3- و از شر شب تار، آن گاه كه تاريكىاش فراگير شود، 4- و از شر سخنچينان در [هنگام] مشكلات [4]؛ 5- و از شر حسود، آن گاه كه حسد ورزد. 114- سوره ناس [5] به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- بگو: پناه مىبرم به صاحب اختيار مردم، 2- فرمانرواى مردم، 3- معبود مردم، 4- از شر وسوسهگر پنهان، 5- كه در دلهاى مردم وسوسه مىكند [6]، 6- [اعم] از جن [7] و انس. [1]- در اين آيه «هو» ضمير شأن است و در ترجمه نمىآيد؛ ضمير شأن به منظور توجه دادن و نيز روانى كلام آورده مىشود. [2]- كلمه «صمد» به معنى بى نيازى است كه همه نيازمند به او هستند و اين كلمه به تنهايى معنى و مفهوم آيه 29 رحمن (55) را دارد. [3]- اشاره به گفتار ناهنجارى است كه در آيات 30 توبه (9) و 100 انعام (6) آمده است. [4]- نفاثات جمع «نفاثه» به معنى دمندگان و مراد سخنچينان فساد پيشه است يا جادوگران. محمد عبده در تفسير «جزء عم» خود گفته است: نفاثه صيغه مبالغه است (مثل علامه) و براى مذكر و مؤنث يكسان به كار مىرود. عبد الفاتح طباره در تفسير خود به نام «روح القرآن الكريم» همين معنى را از تفسير محمد عبده نقل كرده است؛ ضمنا معنى تحت اللفظ آيه اين است: «از شر دمندگان در گرهها». تفسير اضواء البيان (محمد امين مختار) گفته است: منظور از نفاثات قطعا ساحران است، اعم از زن و مرد. تفسيرهاى المراغى (احمد مصطفى مراغى) و الواضح (محمد محمود حجازى) نيز توضيح دادهاند كه: منظور از نفاثات، نمامين است (به طور كلى سخنچينان اعم از مرد و زن). يادآورى مىشود حرف «ة» در اين گونه كلمات (نفاثه، فهامه و علامه) علامت تانيث نيست؛ براى مبالغه بيشتر است. براى روشنتر شدن معنى واقعى «نفث» در اينجا، به كلام حضرت امير (ع) در نهج البلاغه توجه كنيم كه در خطبه 193، خطاب به شخصى فرمودند: «فانما نفث الشيطان على لسانك»، شيطان بر زبان تو اين گفته را دميد؛ و در خطبه 83 فرمودند: شما را بر حذر مىدارم از دشمنى كه در سينهها نفوذ كرده، «و نفث فى الاذان نجيا» و در گوشها نجواكنان دميده است. اكثر مفسران عقيده دارند منظور از نفاثات زنان جادوگر است، ولى در قرآن كه در موارد مختلفى به جادو و جادوگر اشاره شده است، همه جا بحث از مردان بوده و يا حد اقل بنا به قاعده تغليب، بحث از مردان بوده است؛ مثل آيه 102 بقره (2) و مواردى كه از جادوگران زمان فرعون صحبت شده است كه نهايتا در برابر موسى (ع) زانو زدند؛ و نيز موارد فراوانى كه مخالفان به عموم پيامبران نسبت جادوگرى مىدادند؛ و اللَّه اعلم. [5]- قرآن شامل 114 سوره است و اين عدد مضربى است از عدد 19؛ تعداد آيههاى قرآن 6346 است كه مضربى است از عدد 19؛ تعداد كل حروف قرآن، طبق محاسبه دانشگاه الازهر، 330733 است و مضربى است از عدد 19 و نيز تعداد كلمه «اللَّه» در تمام قرآن طبق محاسبات دكتر رشاد خليفه 2698 است و مضربى است از عدد 19- [6]- به آيه 97 مؤمنون (23) توجه فرماييد. [7]- به زيرنويس آيه 130 انعام (6) توجه فرماييد.