109- سوره كافرون به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- بگو: اى انكارورزان، 2- من معبود [ان] شما را بندگى نخواهم كرد، 3- و شما هم معبود مرا بندگى نخواهيد كرد [1]؛ 4- نه من بندگى معبود [ان] شما را خواهم كرد، 5- و نه شما بندگى معبود مرا. 6- شما به دين خويش باشيد و من به دين خويش [2]. 110- سوره نصر به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- آن گاه كه يارى خدا و پيروزى [مكه] فرا رسد [3]، 2- و مردم را ببينى كه فوج فوج به دين خدا درآيند، 3- پس پروردگارت را با ستايش تقديس كن و از او آمرزش بخواه؛ كه بس باز پذير است. 111- سوره مسد به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- بريده باد دو دست ابو لهب [4] و نابود باد [خودش]. 2- مالش و هر آنچه به دست آورده است، [به هنگام مجازات] سودى به حال او نخواهد داشت [5]. 3- بزودى به آتشى شعلهور درآيد؛ 4- به اتفاق همسر [سخن چين] ش، در حالى كه [در هيئت] هيزمكش است، 5- [و] ريسمانى تافته از الياف نخل در گردن اوست [6]. [1]- به آيه 6 بقره (2) توجه فرماييد. [2]- به آيات 41 يونس (10) و 216 شعراء (26) توجه فرماييد. [3]- به آيه 85 قصص (28) توجه فرماييد. [4]- ابو لهب عموى پيامبر و رهبر مخالفان بود؛ همسرش نيز در رهبرى عمليات ايذايى عليه پيامبر با او همداستان بود. [5]- به آيات 10 آل عمران (3)، 27- 29 حاقه (69) و 3 و 4 همزه (104) توجه فرماييد. [6]- دو آيه 4 و 5 مسد (111)، بيانى است كنايى؛ نقش فتنهانگيزى و سخن چينى و آتش افروز معركه بودن همسر ابو لهب، به عنوان هيزم كشى تعبير شده است و در رستاخيز در حالى برانگيخته مىشود كه ريسمان ضخيمى را كه سمبل هيزم كشى است به گردن دارد؛ به آيه 13 اسراء كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ توجه فرماييد.