84- بگو: ما به خدا و به آنچه بر ما و ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و [پيامبران] دودمان [ش] [1] نازل گرديده و نيز آنچه به موسى و عيسى و [ساير] پيامبران از [جانب] پروردگارشان داده شده است، ايمان داريم و ميان هيچ يك از آن پيامبران تفاوتى قائل نمىشويم و در برابر [فرمان] خدا تسليم هستيم. 85- هر كه دينى غير از تسليم [در برابر خدا] [2] اختيار كند، هرگز از او پذيرفته نخواهد شد، و در آخرت در شمار زيانكاران خواهد بود. 86- چگونه خدا گروهى را هدايت كند كه پس از ايمان راه انكار پيش گرفتند، در حالى كه به حقانيت پيامبر گواهى دادند و نشانههاى روشن بر آنها رسيد؟ [البته] خدا ستمگران را هدايت نخواهد كرد. 87- كيفر آنها اين است كه مورد نفرين خدا و فرشتگان و تمامى مردم قرار گيرند، 88- همواره در آن [نفرين] باقىاند؛ نه عذابشان سبك خواهد شد و نه مهلت [عذرخواهى] يابند، 89- مگر آنها كه پس از آن توبه كردند و [رفتارشان را] اصلاح نمودند، كه خدا آمرزگارى است مهربان. 90- اما كسانى كه پس از ايمان به راه انكار رفتند و بر ناباورى [خود مصرانه] افزودند، توبه [اضطرارى] آنها [به هنگام مرگ] هرگز پذيرفته نخواهد شد [3]؛ و آنها همان گمراهانند [4]. 91- انكارورزانى كه به حال انكار در گذشتند، اگر [براى آزادى خود از عذاب] هم حجم زمين طلا بدهند، هرگز از هيچ يك از آنان پذيرفته نخواهد شد؛ و عذابى دردناك [در انتظار] دارند، در حالى كه ياورى ندارند [5]. [1]- به زيرنويس آيه 136 بقره (2) مراجعه فرماييد. [2]- از نظر توجيه افزوده، به آيه 54 زمر (39) توجه فرماييد. [3]- از نظر توجيه افزوده، با آيه 85 غافر (40) مقايسه فرماييد. [4]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 137 نساء (4) آمده است. [5]- توضيح بيشتر در مورد اين گروه را در آيات 161 و 162 بقره (2) و 34 محمد (47) ملاحظه فرماييد.