78- از ميان اهل كتاب گروهى هستند كه زبان خود را در برابر كتاب [چنان] مىگردانند تا گمان كنيد گفتارشان از كتاب [خدا] است، در حالى كه از كتاب نيست؛ و [لى] آن را از جانب خدا معرفى مىكنند، با اينكه از جانب خدا نيست، و آگاهانه بر خدا دروغ مىبندند. 79- هيچ بشرى را كه خدا به او كتاب و فرزانگى و پيامبرى بخشيده است، نسزد كه به مردم بگويد: بنده من باشيد نه بنده خدا، بلكه [شايسته است بگويد] با آموزش و خواندن كتاب، [عالمان] ربانى باشيد. 80- و [سزاوار نيست] شما را فرمان دهد كه فرشتگان و پيامبران را ارباب [خود] بگيريد؛ چگونه [ممكن است] شما را پس از آنكه تسليم [فرمان خدا] شدهايد [1] به انكار فرا خواند؟! 81- [به ياد آريد] آن گاه كه خدا از پيامبران [و پيروان آنها] پيمان گرفت كه چون شما را كتاب و فرزانگى دادم و پيامبرى به سراغ شما آمد كه كتاب شما را تصديق مىكرد، بايد به او بگرويد و يارىاش دهيد؛ [آن گاه] گفت: آيا اقرار كرديد و پيمان مرا در اين باره پذيرفتيد؟ گفتند: [آرى] اقرار داريم؛ [آن گاه خدا] گفت: پس من و شما [بر اين اقرار] گواه باشيم. 82- و آنان كه بعد از اين [پيمان] روى برتابند، منحرف به شمار مىآيند. 83- آيا آنها [دينى] غير از دين [تسليم در قبال] خدا مىخواهند؟ در حالى كه هر كه [و هر چه] [2] در آسمانها و زمين است، خواه و ناخواه در برابر [مشيت] او [ناگزير به] تسليم است و [همه] به پيشگاه او بازگردانده مىشوند. [1]- از نظر توجيه افزوده، با آيه 131 بقره (2) مقايسه فرماييد. [2]- از نظر توجيه افزوده، با آيه 49 نحل (16) مقايسه فرماييد.