71- اى اهل كتاب، چرا حق را به باطل مشتبه مىكنيد و آگاهانه حقيقت را پنهان مىداريد؟ 72- گروهى از اهل كتاب [به يكديگر مى] گفتند: در آغاز روز، به كتابى كه بر مؤمنان نازل شده است [به ظاهر] ابراز ايمان كنيد و در پايان روز، انكار كنيد [تا باور آنها سست شود]، بسا كه [از دين] باز گردند. 73- و تنها به پيروان دين خود اعتماد كنيد [و باور نكنيد] كه كتاب آسمانى كه به شما داده شده است، به ديگران [نيز] داده شود [1]؛ يا در پيشگاه پروردگارتان [ياراى] محاجه با شما داشته باشند؛ بگو: هدايت [راستين] هدايت خداست و برترى به دست اوست؛ به هر كه خواهد [و شايسته ببيند]، ارزانى مىدارد، كه خدا فراخى بخش و داناست. 74- هر كه را بخواهد [و شايسته بداند]، به رحمت خويش اختصاص دهد، كه خدا بخشايش عظيم دارد. 75- بعضى از اهل كتاب هستند كه اگر كيسهاى از زر به امانت نزد آنها بسپارى، باز مىگردانند و كسانى [هم] هستند كه اگر دينارى به آنها بسپارى، باز نخواهند داد، مگر اينكه منظماً بر [وصول] آن ايستادگى كنى، زيرا عقيده دارند كه ما در برابر [بوميان] آموزش نديده مسئوليتى نداريم و آگاهانه بر خدا دروغ مىبندند. 76- آرى، هر كه به پيمان خويش وفا كند و پرهيزكار باشد، [مورد محبت خداست؛ زيرا] خدا پرهيزكاران را دوست دارد. 77- آنها كه پيمان خدا و سوگندهاى خويش را به بهايى ناچيز مىفروشند، در آخرت [2] بىبهره هستند و خدا در روز رستاخيز نه سخنى با آنها خواهد گفت، نه توجهى به آنها خواهد داشت و نه [از پليدى گناه] پاكشان مىسازد، و عذابى دردناك خواهند داشت. [1]- پاسخ اين بيان جاهلانه در بخشى از آيه 124 انعام (6) اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ آمده است. [2]- به زير نويس آيه 101 يوسف (12) در مورد برابرى تكرار دو واژه «دنيا» و «آخرت» در قرآن مراجعه فرماييد.