66- اگر بر آنها مقرر مىداشتيم [كه در راه خدا] پذيراى مرگ باشيد، يا از خانههاى خود [براى دفاع] خارج شويد، جز عده كمى از آنها [اطاعت] نمىكردند؛ و اگر به آنچه اندرز داده شدند، عمل مىكردند، قطعاً برايشان بهتر و اساسىتر بود؛ 67- و در آن صورت پاداشى بزرگ از جانب خود به آنها مىداديم؛ 68- و حتماً به راهى راست هدايتشان مىكرديم. 69- آنان كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند، [در بهشت] با كسانى كه خدا بدانها موهبت داده است، از پيامبران و راستى پيشگان و گواهان و شايستگان [همنشين] خواهند بود كه نيكو رفيقانى هستند [1]. 70- اين برترى از ناحيه خداست؛ و خدا به عنوان آگاه، [به احوال بندگان]، كافى است. 71- اى مؤمنان، [به موقع] وسايل دفاعى خود را برگيريد و [بسته به شرايط] گروه گروه يا دسته جمعى [براى مقابله] حركت كنيد. 72- در ميان شما افرادى هستند كه [در كارزار] قاطعيت ندارند؛ و اگر آسيبى به شما برسد، [هر كدام از آنها] مىگويد: خدا به من رحم كرد كه همراهشان نبودم. 73- و اگر از جانب خدا [پيروزى و] بخشايشى بر شما رسد، گويى هيچ [ارتباط و] دوستى ميان شما و او نبوده، خواهد گفت: اى كاش من هم با آنها مىبودم تا به كاميابى بزرگى دست مىيافتم. 74- كسانى كه زندگانى دنيا را در مقابل [به دست آوردن] زندگى آخرت مىفروشند، بايد در راه خدا بجنگند؛ و هر كه در راه خدا جنگ كند، چه كشته شود و چه پيروز، پاداشى بزرگ به او خواهيم داد [2]. [1]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 9 عنكبوت (29) آمده است. [2]- به آيات 111 توبه (9) و 23 احزاب (33) توجه فرماييد.