80- هر كه از پيامبر اطاعت كند، مسلماً از خدا اطاعت كرده است؛ و هر كه [از اطاعت او] روى برتابد، [توفيق را از خودش سلب كرده است و] ما تو را نگاهبان آنان نفرستاديم. 81- [در حضور تو] دم از فرمانبردارى [و ايمان] مىزنند و چون از حضور تو دور شوند، گروهى از آنها خلاف آنچه مىگويند [1]، شبانه در دل مىپرورند؛ و خدا انديشههايى را كه شبانه در خاطر مىپرورند ثبت خواهد كرد؛ از آنها روى بگردان و بر خدا توكل كن، كه خدا به عنوان كارگزار كافى است. 82- چرا در قرآن تدبر نمىكنند؟ اگر از جانب غير خدا مىبود، در آن ناهمگونى فراوان مىيافتند [2]. 83- هنگامى كه خبرى [حاكى] از امنيت يا خطر [در رابطه با دشمنان] بر آنها برسد، [بدون تحقيق] آن را پخش مىكنند؛ و اگر آن [خبر] را به پيامبر و يا متصديان امور كه از خودشان هستند گزارش مىكردند، حقيقت آن را افراد مطلع و با تشخيصشان در مىيافتند؛ براستى اگر بخشايش و رحمت خدا بر شما نبود، جز تعداد قليلى، [همه] پيرو شيطان مىشديد. 84- در راه خدا به جنگ برخيز؛ تنها نسبت به خود مكلفى، و [لى] مؤمنان را [نيز] ترغيب كن؛ چه بسا خدا سختگيرى انكار ورزان را باز دارد، كه سختگيرى و عقوبت خدا شديدتر است. 85- هر كه موجب خيرى [براى ديگران] شود، خود [نيز] از آن بهرهاى خواهد داشت؛ و هر كه موجب شرى باشد، از آن سهمى خواهد داشت [3]؛ و خدا بر هر چيز تواناست. 86- هر گاه به شما درودى صميمانه گويند، نيكوتر از آن و يا معادل آن پاسخ گوييد، كه خدا بر هر چيز حسابرس است. [1]- به آيه 2 صف (61) توجه فرماييد؛ ضمناً «تقول» صيغه غايب مؤنث است و فاعل آن ضمير عائد به «طائفه» است. [2]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 24 محمد 470) آمده است. [3]- با آيه 160 انعام (6) مقايسه فرماييد.