62 به يقين كسانى كه (به اسلام) ايمان آوردهاند و كسانى كه يهودى شدهاند و نصارى و صابئين (پيروان نوح يا يحيى)، هر يك (از اين گروهها كه در عصر پيامبر خود) به خدا و روز واپسين ايمان آورده و عمل شايسته انجام داده باشند، آنها را اجرى درخور حالشان در نزد پروردگارشان ثابت است، و نه بيمى بر آنها (در روز قيامت) مىرود و نه اندوهگين مىشوند. 63 و (به ياد آريد) زمانى كه از شما پيمان گرفتيم و كوه طور را بالاى سرتان برافراشتيم (و گفتيم) آنچه را به شما دادهايم (از آيات تورات) به عزم و اراده جدى بپذيريد و آنچه را كه در آن است (براى عمل) يادآور شويد، شايد پروا پيشه كنيد. 64 آن گاه شما پس از آن (پيمان و پذيرش) روگردان شديد؛ و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود (شما را توفيق توبه نمىداد) حتما از زيانكاران مىشديد. 65 و حتما شما كسانى از خودتان را كه در روز شنبه (از فرمان خدا) تجاوز كردند (و در آن روز ماهى صيد كردند) شناختيد كه ما به آنها گفتيم: بوزينگانى شويد و راندهشدگانى (از درگاه ما، اراده تكوينى كرديم كه چنين شوند و شدند). 66 پس ما آن عقوبت را كيفرى عبرتآموز براى حاضران و نسلهاى پس از آنها، و پند و اندرزى براى پرهيزكاران قرار داديم. 67 و (به ياد آريد) هنگامى كه موسى به قوم خود گفت: خداوند به شما دستور مىدهد كه ماده گاوى را سر ببريد (تا قاتلى در قتل شخص مجهول الحالى معلوم شود). گفتند: آيا ما را به مسخره مىگيرى؟! گفت: پناه مىبرم به خدا از اينكه از جاهلان باشم (زيرا مسخرگى از جاهلان سر مىزند). 68 گفتند: پروردگارت را در حق ما بخوان براى ما روشن كند كه آن ماده گاو چگونه است (و سنّ آن چيست)؟ گفت: او مىگويد كه آن ماده گاوى است نه پير از كار افتاده و نه جوان كار ناكرده، ميان اين دو حال است. پس آنچه را بدان مأموريد به جا آوريد. 69 گفتند: پروردگارت را در حق ما بخوان براى ما روشن كند كه رنگ آن چگونه است؟ گفت: او مىگويد كه آن ماده گاوى است زرد پررنگ و يك دست كه بينندگان را شادى بخشد.