58 و (به ياد آريد) زمانى كه گفتيم: به اين شهر (بيت المقدس) درآييد و در آن از هر جا كه خواستيد به فراوانى بخوريد، و از اين در (در شهر يا در مسجد الاقصى) خاضعانه و سجدهكنان داخل شويد، و بگوييد (خدايا خواست ما) ريزش گناهان است؛ تا خطاهاى شما را ببخشيم، و بر (پاداش) نيكوكاران خواهيم افزود. 59 پس كسانى كه ظلم كردند (كلام خدا را) به گفتارى غير از آنچه بدانها گفته شده بود تبديل كردند (مثلا به جاى طلب مغفرت طلب گندم نمودند) ما نيز بر آنان كه ستم كردند به كيفر فسقشان عذابى از آسمان فرود آورديم. 60 و (به ياد آريد) هنگامى كه موسى براى قوم خود آب طلبيد؛ گفتيم: عصاى خود را بر آن سنگ بزن. پس دوازده چشمه از آن جوشيد (براى دوازده سبط از نسل يعقوب)، هر گروهى آبشخوار خود را شناخت، (و گفتيم) از روزى خداوند بخوريد و بياشاميد و در روى اين زمين تبهكارانه حركت نكنيد. 61 و (به ياد آريد) زمانى كه گفتيد: اى موسى، ما هرگز بر يك رقم خوراك صبر نمىكنيم، پس پروردگار خود را در حق ما بخوان تا براى ما از آنچه زمين مىروياند از سبزى و خيار و سير و عدس و پيازش بيرون آورد. موسى گفت: آيا شما به جاى چيز بهتر چيز پستتر را مىطلبيد؟ (حال كه چنين است) به شهرى (از شهرها) فرود آييد كه آنچه خواستيد براى شما فراهم است. و (مهر خوارى بر پيشانى، و خيمه) ذلّت و نياز بر آنها زده شد و مستحقّ خشم خدا شدند. اين (خوارى) براى آن بود كه آنها همواره به نشانههاى خدا كفر مىورزيدند و پيامبران خدا را به ناحق مىكشتند؛ و اين (كفر و پيامبركشى) به خاطر آن بود كه نافرمانى كردند و پيوسته (از حد خود) تجاوز مىنمودند.