49 و (به ياد آريد) هنگامى كه شما را از (چنگال) فرعونيان نجات داديم كه بدترين شكنجه را بر شما تحميل مىكردند، پسران شما را دسته جمعى سر مىبريدند و زنهاى شما را زنده نگه مىداشتند، و در اين كار از جانب پروردگارتان آزمايشى بزرگ (براى شما) بود. 50 و (به ياد آريد) هنگامى كه دريا را براى شما شكافتيم، پس شما را نجات بخشيديم و فرعونيان را غرق كرديم در حالى كه مىنگريستيد. 51 و (به ياد آريد) زمانى كه چهل شب با موسى وعده نهاديم (كه در اين مدت در كوه طور تورات را به او وحى كنيم)، آن گاه شما پس از او (در غياب او) گوساله را به پرستش گرفتيد در حالى كه ستمكار بوديد. 52 آن گاه پس از آن كار، از شما درگذشتيم، شايد سپاس گزاريد. 53 و (به ياد آريد) زمانى كه به موسى كتاب (آسمانى) و جدا كننده (بين حق و باطل) داديم، شايد هدايت يابيد. 54 و (به ياد آريد) هنگامى كه موسى به قوم خود گفت: اى قوم من، حقّا كه شما به خاطر پرستش گوساله به خودتان ستم كرديد؛ پس به سوى آفريدگار خود توبه كنيد و خويشتن را بكشيد (به توبه و رياضت، هواى نفستان را بكشيد. و يا بىگناهان، پرستندگان گوساله را بكشند) كه اين عمل در نزد خالقتان براى شما بهتر است. پس (چون چنين كرديد) خدا به شما عطف توجه نمود و توبه شما را پذيرفت، كه او بسيار عطوف و توبهپذير و مهربان است. 55 و (به ياد آريد) زمانى كه گفتيد: اى موسى، هرگز به تو ايمان نمىآوريم تا خدا را آشكارا ببينيم. پس صاعقه (آتش سوزنده برق آسمانى) شما را فرا گرفت در حالى كه مىنگريستيد. 56 سپس شما را پس از مرگتان برانگيختيم، شايد سپاس گزاريد. 57 و (هنگام سرگردانى در صحراى سينا) ابر را بر سرتان سايبان ساختيم و بر شما منّ و سلوى (خوراك ترنجبين و كبك) فرود آورديم (و گفتيم) از طعامهاى پاكيزهاى كه روزى شما كردهايم بخوريد. و آنها (در طغيان و ناسپاسى خود) بر ما ستم نكردند، لكن به خودشان ستم مىكردند.