نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 166
131 و چون نيكى و رفاه براى آنها پيش مىآمد مىگفتند: اين از (لياقت و شايستگى) خود ما است، و چون بدى و بلايى به آنها مىرسيد فال بد به موسى و همراهانش مىزدند. زنهار كه سبب شومى آنان (و هر شر و بلايى كه به آنان مىرسيد گناهانشان بود كه) در نزد خدا (ثبت) است، و لكن بيشترشان نمىدانستند. 132 و گفتند: (اى موسى) هر نشانه و معجزهاى براى ما بياورى كه ما را بدان جادو كنى، هرگز ما گرونده به تو نخواهيم بود. 133 پس ما طوفان و ملخ و كنه و قورباغهها و خون را به صورت نشانههايى جدا جدا بر آنها فرستاديم، باز هم تكبر و سركشى ورزيدند و گروهى گنهكار بودند. 134 و (در هر بار) وقتى كه عذاب بر آنها فرود مىآمد، مىگفتند: اى موسى، پروردگارت را به خاطر پيمانى كه با تو دارد (پيمان نبوت يا اجابت دعا) براى ما بخوان كه اگر اين عذاب را (تا فلان مدت) از ما برطرف كنى حتما به تو ايمان مىآوريم و بنى اسرائيل را با تو مىفرستيم. 135 پس چون عذاب را از آنان تا مدتى كه بايد بدان مىرسيدند برطرف مىكرديم باز هم آنها پيمان مىشكستند. 136 سرانجام از آنها انتقام گرفتيم و آنها را در دريا غرق كرديم، زيرا آيات و نشانههاى ما را تكذيب كردند و (به كلى) از آنها در غفلت بودند. 137 و به گروهى كه همواره (از سوى فرعونيان) ضعيف و ناتوان شمرده مىشدند، مشرقها و مغربهاى آن سرزمين را كه پرخير و بركت قرار داده بوديم (سرزمين شام و فلسطين را) به ارث داديم و سخن نيك پروردگارت بر بنى اسرائيل (وعده پيروزى آنها) به پاداش صبر آنان كاملا تحقق يافت و آنچه را كه فرعون و قومش مىساختند (از خانه و قصر و مناره) و آنچه را داربست مىزدند (از تاكها) ويران و نابود كرديم.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 166