135 و (اهل كتاب به مردم) گفتند: يهودى يا نصرانى باشيد تا هدايت يابيد. بگو: بلكه آيين ابراهيم حقگرا را (پيروى خواهيم كرد) و او هرگز از مشركان نبود. 136 (اى مؤمنان) بگوييد: ما به خداوند و آنچه به سوى ما فرو فرستاده شده و به آنچه به سوى ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (نوادگان يعقوب) فرو فرستاده شده و به آنچه به موسى و عيسى و آنچه به پيامبران از جانب پروردگارشان داده شده ايمان آورديم، ميان هيچ يك از آنان (در اينكه حقّند و مبعوث از جانب خداوند) فرقى نمىگذاريم و ما در برابر او تسليم هستيم. 137 پس اگر آنها هم به آنچه شما بدان ايمان آوردهايد ايمان آوردند مسلما هدايت يافتهاند، و اگر روى گرداندند جز اين نيست كه آنها در مقام مخالفت و دشمنى هستند، پس به زودى خداوند شر آنها را از تو دفع خواهد نمود و اوست شنوا و دانا. 138 (آرى ايمان دلهاى ما) رنگآميزى خدايى است و كيست كه رنگآميزيش بهتر از خدا باشد؟ و ما پرستندگان اوييم. 139 بگو: آيا در (كار) خدا با ما محاجّه و گفتگو داريد (كه چرا پيامبر را از عرب برگزيده)؟ در حالى كه او پروردگار ما و شماست و عملهاى ما از آن ما و عملهاى شما از آن شماست و ما براى او اخلاص مىورزيم (و همين عمل و اخلاص سبب انتخاب پيامبر است). 140 آيا مىگوييد كه ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (نوادگان يعقوب) يهودى يا نصرانى بودند؟ بگو: شما داناتريد يا خدا (كه به برائت اينان از يهوديت و نصرانيت شهادت داده و شما مىدانيد و پنهان مىداريد)؟ و كيست ستمكارتر از آن كه شهادتى را كه از خدا در نزد اوست پنهان دارد؟! و خداوند هرگز از آنچه مىكنيد غافل نيست. 141 آنها گروهى بودند كه درگذشتند، دستاورد آنها از آن آنهاست و دستاورد شما (اهل كتاب) هم از آن شماست، و شما هرگز از آنچه آنها مىكردند بازخواست نمىشويد.