نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 260
34 و از هر چيزى كه از او خواستيد (به خواست قولى يا عملى يا طبيعى) به شما عطا كرد، و اگر نعمتهاى خدا را بشماريد شمار و حساب نتوانيد كرد؛ حقّا كه انسان سخت ستمگر و ناسپاس است. 35 و (به ياد آر) هنگامى كه ابراهيم گفت: پروردگارا، اين شهر را (شهر مكه آينده را كه در آيه 126 بقره نيز خواسته) حرمى امن قرار ده و مرا و پسرانم را از پرستيدن بتها دور بدار. 36 پروردگارا، آن بتها بسيارى از مردم را گمراه كردند (سبب گمراهى آنها شدند)، پس هر كه از من پيروى كند او از من است، و هر كه مرا نافرمانى كند همانا تو بسيار آمرزنده و مهربانى. 37 پروردگارا، همانا من بعضى از فرزندانم را (اسماعيل را به همراه مادرش) در درهاى بىكشت و زرع در نزد خانه محترم و مصون تو ساكن كردم، پروردگارا تا نماز را برپا دارند، پس چنان كن كه دلهايى از مردم به سوى آنها ميل كنند، و از محصولات گوناگون روزى آنان گردان، باشد كه سپاسگزارند. 38 پروردگارا، مسلّما تو آنچه را ما پنهان مىكنيم و آنچه را آشكار مىسازيم مىدانى، و چيزى در زمين و آسمان بر خدا پنهان نيست. 39 سپاس و ستايش خدايى راست كه به من در سر پيرى اسماعيل و اسحاق را بخشيد، حقّا كه پروردگار من شنونده و اجابتكننده دعا است. 40 پروردگارا، مرا برپادارنده نماز قرار ده و از اولاد من (نيز نمازگزاران قرار ده)، و اى پروردگار، دعاى مرا اجابت نما. 41 پروردگارا، بر من و بر پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاى در روزى كه حساب برپا مىشود. 42 و هيچگاه خدا را از آنچه ستمكاران انجام مىدهند غافل مپندار؛ جز اين نيست كه آنها را مهلت مىدهد براى روزى كه چشمها در آن روز (از هول محشر) خيره مىگردد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 260