177 تنها اين كه روىهاى خود را (براى عبادت) به سوى مشرق و مغرب بگردانيد نيكى نيست، و لكن نيكى حقيقى (ايمان و رفتار) كسى است كه به خداوند و روز آخرت و فرشتگان و كتاب (آسمانى) و پيامبران ايمان آورد (به مبدأ و معاد و اصول اعتقادى ميان آن دو ايمان آورد) و مال خود را با آنكه آن را دوست (و بدان نياز) دارد روى محبت خدا به خويشان و يتيمان و فقيران و در راه ماندگان و سائلان و در (راه آزادى) بردگان بدهد و نماز را برپا دارد و زكات بپردازد، و (وفاى) وفاداران به پيمان خويش آن گاه كه پيمان بندند و به ويژه (استقامت) شكيبايان در سختى مالى و ضرر جسمى و هنگام جهاد است. آنها هستند كه راست گفتهاند و آنها هستند كه پرهيزكارند. (و بالجمله نيكى در سه بعد اعتقادى و عملى و اخلاقى است.) 178 اى كسانى كه ايمان آوردهايد، بر شما درباره كشتهشدگان (به عمد، حكم) قصاص نوشته و مقرر شده: آزاد در برابر آزاد، و برده در برابر برده، و زن در برابر زن. پس هر كه (هر قاتلى كه) از جانب برادر (دينى) خود (ولىّ مقتول) مورد چيزى از عفو قرار گرفت (همه حق قصاص يا بعضى از آن را بخشيد يا تبديل به ديه نمود) پس (بر عفوكننده است نسبت به بقيّه يا گرفتن ديه) پيروى از معروف، و (بر قاتل است) پرداخت ديه به او به نيكى و احسان. اين (دستور كه قصاص حكم تخييرى است نه واجب معين) تخفيف و رحمتى است از جانب پروردگارتان. پس هر كه بعد از عفو، تجاوز كرد (قاتل را كشت) او را عذابى دردناك خواهد بود. 179 و براى شما- اى صاحبان خرد- در قصاص، زندگى است (در پياده كردن حكم قصاص زندگى جامعه است) شايد (از خونريزى به ناحق) پرهيز كنيد. 180 بر شما نوشته و مقرر شده كه چون يكى از شما را مرگ فرا رسد اگر مالى از خود باقى گذارده (علاوه بر ارثى كه در اسلام تشريع شده) براى پدر و مادر و نزديكان خود به طور پسنديده وصيت نمايد. (اين دستور علاوه بر حق فريضه) حقى بر عهده پرهيزكاران است. 181 پس هر كس آن (وصيت) را پس از شنيدنش تبديل كند (ترك نمايد يا تغيير دهد) جز اين نيست كه گناهش بر كسانى است كه آن را تغيير مىدهند. به يقين خداوند شنوا و داناست.