و آنها دائم آرزو كنند كه از آتش دوزخ بيرون شوند و هرگز بِدَر نخواهند شد، كه عذاب آنها دائم و پايدار است. (37) دست زن و مرد دزد را به كيفر اعمالشان ببُريد، اين عقوبتى است كه خدا مقرر كرده و خدا مقتدر و به مصالح خلق داناست. (38) پس هر كه پس از ستمى كه كرده توبه نمود و كار خود را اصلاح كرد از آن پس خدا او را خواهد بخشيد، كه خدا بخشنده و مهربان است. (39) آيا ندانستى كه ملك آسمان و زمين خدا راست؟ هر كه را خواهد عذاب كند و از هر كه خواهد درگذرد، و خدا بر همه چيز تواناست. (40) اى پيغمبر، غمگين مباش از آنان كه به زبان اظهار ايمان كنند و به دل ايمان ندارند و به راه كفر شتابند، و اندوهناك مباش از آن يهودانى كه جاسوسى كنند و سخنان دروغ (و فتنهخيز به جاى كلمات حق) به آن قومى كه (از كبر) نزد تو نيامدند مىرسانند؛ كلمات حق را بعد از آنكه به جاى خود مقرّر گشت تغيير دهند و گويند: اگر حكم قرآن اين گونه آورده شد بپذيريد و الّا دورى گزينيد. و هر كس را خدا به آزمايش و رسوايى افكند هرگز تو او را از (قهر) خدا نتوانى رهانيد، آنها كسانى هستند كه خدا نخواسته دلهاشان را پاك گرداند، و آنان را در دنيا ذلّت و خوارى و در آخرت عذاب بزرگ مهيّاست. (41)