و (به ياد آريد) هنگامى كه از شما عهد گرفتيم كه خون يكديگر را نريزيد و يكديگر را از خانه و ديار خود نرانيد، پس بر آن عهد اقرار كرده و خود شما بر آن گواه مىباشيد. (84) (با اين عهد و اقرار) باز شما (به همان خوى زشت) خون يكديگر مىريزيد و گروهى از خودتان را از ديارشان مىرانيد و در بدكردارى و ستم بر ضعيفان همدست و پشتيبان يكديگريد، و چون اسير شوند براى آزادى آنها فديه مىدهيد، در صورتى كه به حكم تورات، اخراج كردن آنها بر شما حرام شده است! چرا به برخى از احكام ايمان آورده و به بعضى كافر مىشويد؟ پس جزاى چنين مردم بدكردار چيست به جز ذلّت و خوارى در زندگانى اين جهان و بازگشتن به سختترين عذاب در روز قيامت؟ و خدا غافل از كردار شما نيست. (85) اينان همان كسانند كه (متاع دو روزه) دنيا را خريده و ملك ابدى آخرت را فروختند، پس (در آخرت) عذاب آنها تخفيف نيابد و هيچ ياورى نخواهند داشت. (86) و ما به موسى كتاب تورات عطا كرديم و از پى او پيغمبران فرستاديم و عيسى پسر مريم را به معجزات و ادلّه روشن، حجتها داديم و او را به واسطه روح القدس توانايى بخشيديم. آيا هر پيغمبرى كه از جانب خدا اوامرى بر خلاف هواى نفس شما آرد گردنفرازى و سرپيچى نموده و (از راه حسد) گروهى را تكذيب كرده و جمعى را به قتل مىرسانيد؟! (87) و (آن گروه به پيغمبران) گفتند: دلهاى ما در حجاب (غفلت) است (چيزى از سخنان شما در نمىيابد). (چنين نيست كه گفتند) بلكه خدا بر آنها لعن فرمود، زيرا كافر شدند و ميانشان اهل ايمان كم بود. (88)