و چون كتاب آسمانى قرآن از نزد خدا براى هدايت آنها آمد با وجودى كه كتاب (تورات) آنان را تصديق مىكرد و با آنكه خود آنها پيش از بعثت (پيامبر اسلام) انتظار غلبه بر كافران داشتند، آن گاه كه آمد و شناختند (كه همان پيغمبر موعود است) باز به او كافر شدند (و از نعمت وجود او ناسپاسى كردند)، پس خشم خدا بر كافران باد. (89) بد معاملهاى با خود كردند كه به نعمت قرآن كه خداوند بر آنها نازل كرد كافر شدند از روى حسد و ستمگرى كه چرا خدا فضل خود را مخصوص بعضى از بندگان گرداند (چرا پيامبرى از غير بنى اسرائيل برانگيخته)؟! و به واسطه اين حسد باز خشم ديگرى از خداى براى خود گرفتند، و براى كافران عذاب خوارى مهيّاست. (90) و چون به يهود گويند: به قرآن كه خدا فرستاده ايمان آريد، پاسخ دهند كه تنها به تورات كه بر ما نازل شده ايمان آوريم، و به غير تورات كافر مىشوند، در صورتى كه قرآن كتاب حق است و كتاب آنها را تصديق مىكند. بگو: اگر شما در دعوى ايمان به تورات راستگوييد پس چرا پيغمبران پيشين را مىكشتيد؟ (91) و با آن همه آيات و معجزات روشن كه موسى براى شما آشكار نمود باز گوساله پرستى اختيار كرديد، و شما مردمى سخت ظالم و ستمكاريد. (92) و (به ياد آريد) وقتى كه از شما پيمان گرفتيم و كوه طور را بر فراز شما بداشتيم كه بايد آنچه را به شما فرستاديم با ايمان محكم بپذيريد و (سخن حق) بشنويد، شما گفتيد: خواهيم شنيد و (در نيّت گرفتيد كه در عمل) عصيان خواهيم كرد. و دلهاى آنان از عشق به گوساله پر شد از آن رو كه به خدا كافر بودند. بگو: ايمان شما سخت شما را به كار بد و كردار زشت مىگمارد، اگر ايمان داشته باشيد. (93)