اين است (وصف) پروردگار شما، كه جز او هيچ خدايى نيست، آفريننده هر چيز است، پس او را پرستش كنيد، و او نگهبان همه موجودات است. (102) او را هيچ چشمى درك ننمايد و او همه بينندگان را مشاهده مىكند و او لطيف و نامرئى و (به همه چيز خلق) آگاه است. (103) آيات الهى و كتب آسمانى كه سبب بصيرت شماست البته از طرف پروردگارتان آمد، پس هر كس بصيرت يافت خود به سعادت رسيد و هر كس كه كور بماند خود در زيان افتاد، و من نگهبان شما نيستم. (104) و اين چنين ما آيات قرآن را به انواع گوناگون بيان كنيم (تا وسيله هدايت شود) ولى عاقبت كافران نادان گويند: تو (اينها را) به درس آموختهاى! و تا آن را براى اهل دانش بيان كنيم. (105) اى پيغمبر هر چه از خدا به تو وحى شد از آن پيروى كن، كه خدايى جز آن ذات يكتا نيست و از مشركان روى بگردان. (106) و اگر خدا مىخواست آنها شرك نمىآوردند، و ما تو را نگهبان ايشان نكرديم و تو وكيل آنها نيستى. (107) و (شما مؤمنان) به آنچه مشركان غير از خدا مىخوانند دشنام ندهيد تا مبادا آنها از روى ظلم و جهالت خدا را دشنام دهند. اين چنين ما عمل هر قومى را در نظرشان زينت دادهايم، سپس بازگشت آنها به سوى پروردگارشان است و خدا آنان را به كردارشان آگاه مىگرداند. (108) و به خدا به سخت ترين سوگندهاى خود قسم ياد كردند كه البته اگر آيتى بيايد ايمان آرند. بگو: آيات از طرف خداست، و شما مؤمنان چه مىدانيد؟ (و چگونه به گفته اين كافران مطمئن مىشويد؟ آنها همان مردم معاندند كه) اگر آيتى هم آيد هرگز ايمان نمىآورند. (109) و ما دل و ديده اينان را چنان كه اول بار ايمان نياوردند اكنون نيز از ايمان بگردانيم و آنها را به حال طغيان و سركشى واگذاريم تا در ورطه ضلالت فرومانند. (110)