و به پندار (جاهلانه) خويش گفتند: اينها چهار پايان و زراعتهايى است كه بر همه ممنوع (و مخصوص بتان) است، نبايد از آن بخورد مگر آن كس كه ما بخواهيم، و چهارپايانى است كه سوارى آنها حرام است، و چهارپايانى را نيز بدون ذكر نام خدا ذبح مىكنند. چون در اين احكام به خدا دروغ بستند خدا به زودى آنها را مجازات خواهد كرد. (138) و گفتند: آنچه در شكم اين چهارپايان است مخصوص مردان ماست و بر زنان ما حرام است، و اگر مرده باشد همه (مردان و زنان) در آن شريك باشند. خداوند آنها را به مجازات اين گفتار به زودى مىرساند و خدا درست كردار و داناست. (139) البته آنان كه فرزندان خود را به سفاهت و نادانى كشتند و آنچه را كه خدا نصيبشان كرد با افترا به خدا حرام شمردند زيانكارند. اينان سخت گمراه شدند و هدايت نيافتند. (140) و او آن خدايى است كه براى شما بستانها از درختان داربستى و درختان آزاد و درختان خرما و زراعتها كه ميوه و دانههاى گوناگون آرند و زيتون و انار و ميوههاى مشابه و نامشابه آفريد. شما هم از آن ميوهها هر گاه برسد تناول كنيد و حق آن را (زكات فقيران را) در روز درو و جمعآورى آن بدهيد و اسراف نكنيد، كه خدا مسرفان را دوست نمىدارد. (141) و از بعضى چهارپايان استفاده باربرى و سوارى كنيد. از آنچه روزى شما كرده بخوريد و از پى اغواى شيطان نرويد، كه او شما را دشمنى آشكار است. (142)