پس اگر تو را تكذيب كنند بگو: خداى شما با آنكه داراى رحمت بى منتها است عذابش از بدكاران باز داشته نخواهد شد. (147) آنان كه شرك آوردند خواهند گفت: اگر خدا مىخواست ما و پدرانمان مشرك نمىشديم و چيزى را حرام نمىكرديم. بدين گفتار، پيشينيان ايشان نيز تكذيب (رسل) كردند تا آنكه طعم عذاب ما را چشيدند. بگو: آيا شما بر اين سخن مدرك قطعى داريد تا به ما ارائه دهيد؟ همانا شما پيروى جز از خيالات باطل نمىكنيد و جز به گزافه و دروغ سخن نمىگوييد. (148) بگو: براى خدا حجّت بالغه و رساست، اگر مىخواست همه شما را هدايت مىكرد. (149) بگو: گواهان خود را بياوريد بر اينكه خدا اين را و آن را حرام كرده. پس هر گاه گواهى دادند (چون دروغ مىگويند) تو با آنها گواهى مده و پيروى مكن از هواى نفس آنها كه آيات خدا را تكذيب كردند و به قيامت ايمان نمىآورند و براى خداى خود همتا قرار مىدهند. (150) بگو: بياييد تا آنچه خدا بر شما حرام كرده همه را بر شما بخوانم، و آن اينكه به هيچ وجه شرك به خدا نياوريد، و به پدر و مادر احسان كنيد، و ديگر اولاد خود را از بيم فقر نكشيد، ما شما و آنها را روزى مىدهيم، و ديگر به كارهاى زشت آشكار و نهان نزديك نشويد و نفسى را كه خدا حرام كرده (محترم شمرده) جز به حق به قتل نرسانيد. خدا شما را به اين اندرزها سفارش نموده، باشد كه تعقل كنيد. (151)